Maya -- a bilingual blog

नौ बजेतिर ऊ आँखा मिच्दै बैठककोठामा पसी । र, मतिर पुलुक्क हेरी । म बिहानै उठीवरी नुहाइधुवाइको काम सिध्याएर बैठककोठामा बसिरहेको थिएँ । उसलाई सायद आश्चर्य लागेको हुनुपर्छ कि एकाबिहानै बुढोमान्छे कता हिड्यो ? लाजै नमानी उसले बितेको रातका बारेमा सोधी । मलाई जवाफ दिन लाज लाग्यो । केहि बोल्नै सकिनँ मैले । धेरै बेरसम्म म चुपचाप उसका कुराहरु सुनेर बसिरहेँ । “इट्स नर्मल डियर, किन लाज मान्नु ? डिड आइ रेप यू ? नाइदर यू डिड म्यान । सो टेक इट इजी । यो हजुरको एरा होइन, इट्स ट्वेन्टी फस्ट हन्ड्रेड बिएस । जस्ट टेक इट नर्मल !” एक कामुक हाई काढी उसले र बाथरुम तिर लागी । उसले हाई काढ्दै गर्दा शरीर यति मज्जासँग तन्काई कि मभित्रको युवक मन उसै तात्तिएर आयो ।  ऊ बाथरुमतिर लागीसकेपछि म फगत उसकै बारेमा सोचेर बसेँ – कति एडभान्स भएछ जमाना ? हाम्रो पालामा लोग्नेस्वास्नीबिच पनि नहुने कतिपय संवादहरु यति बिघ्न यौनिकताले ओतप्रोत, उत्ताउला, मदहोशपूर्ण होलान् भन्ने मेरो कल्पनाबाहिरको कुरा भैसकेछन् । म आफू र मेरो अवचेतन मस्तिष्कलाई धिक्कार्नुसम्म धिक्कारेँ । आफ्नो पुस्तकालयका हजारौं पुस्तकहरुका बिचमा मैले संसार बुझ्न

पछिल्लोक्रममा विकसित हुँदै आएका उसका कार्यकलापहरुले उसप्रति म पूरै सकारात्मक बन्न सकिरहेको थिइँन । तर भित्रैदेखि बढ्दो उत्तेजनाको गतिलाई पनि नियन्त्रणमा राख्न सकिरहेको थिइँन । उसको पछिपछि हिडेर उसकै बिस्तारामा गएर उसँगै लेपस्सिएर बस्दा सम्मको कुनै एउटा पलको पनि गुञ्जायस मस्तिष्कमा थिएन । ती सबै पलहरु एकएक गरेर अत्यन्तै तिब्र गतिमा घटित भएको महशुस भयो । बिस्तरामा ढल्केपछि उसले खै कुन्नी के सोची ? मेरो पूर्वकल्पना भन्दा एकदमै फरक तरिकाले ऊ प्रस्तुत भई, उसले सोधी – “सुन न तिमी नाम्चे गएका छौ ? तिमीले रारामा मोटरबोट ड्राइभ गरेका छौ ? डोल्पामा पुगेर स्नो खेलेका छौ ?” उसका यी प्रत्येक प्रश्नहरु मलाई एउटा पागलले गर्ने प्रश्नभन्दा केहि फरक लागेन । मदहोशीमा बिछ्यौनामा पुग्ने हरेक पाका जोडीहरुले यस्तै ब्यवहार गर्ने हो भने त्यसको परिणाम के होला ? के कुनै ब्यक्ति पूर्ण उत्तेजित भैरहेको बखत आफ्नो बेड पार्टनरबाट यस्ता प्रश्नहरुको अपेक्षा गर्दछ होला ? उसो त भौतिक रुपमा म उसका यौनिक ब्यबहारले स्खलित भैसकेको भएपनि मानसिक रुपमा म अझै तृप्त भैसकेको थिइँन । मेरो आवेशात्मक प्रतिक्रियाले कतै ऊ बिच्की भने

सडक मिचिएको घर भत्काउँदै डोजरः तस्बीर माइसंसार ट्राफिक प्रहरीले अविश्वसनीय रुपमा सडक बिस्तारमा लागेको देख्दा थुप्रै आम नागरिकहरु दंग परेका छन् । सर्बसाधरणहरुका मुहारमा खुशीको लाली पनि देखिएकै हो । बर्षौदेखि भत्काइन नसकेका सार्वजनिक जग्गा मिचेर बनाइएका पहुँचवालाहरुका पर्खाल, पौडी पोखरी र घर माथि एकाएक डोजर दगुर्नु हाम्रो देशको सन्दर्भमा स्वभाविक विषय हुँदै होइनन् । तथापि ट्राफिक महाशाखाले जुन निभर्यका साथ अदम्य साहस प्रदर्शन गरेको छ त्यो उसको कर्तब्य हुँदाहुँदै पनि हामी स्यालुट नगरी रहन सक्दैनौं । यो आँटिलो कदमका लागि ट्राफिक महाशाखाका प्रमुख र मातहतका कर्मचारीलाई हार्दिक धन्यवाद छ ।  तर यति हुँदाहुँदै पनि ट्राफिक महाशाखाले ट्राफिक ब्यवस्थापनको अन्य महत्वपूर्ण कामप्रति भने रमिते भएको देख्दा चित्त बुझिरहेको छैन । सडकमा राखिएका ट्राफिक लाइटहरु प्रदर्शनीका लागि संग्रहालयमा राखिएका ‘वस्तुहरु’ प्रतित हुन्छन् । तीनको मर्मत सम्भारको काम कहिले हुने हो उनै राम जानुन् । बाटो पार गर्नका लागि पैदल यात्रु जेब्रा क्रसिङ भेट्दैन, भेटोस् पनि कसरी ? ती सडकमा बिलाएका छन्, नामनिशान छैन तीनको । अब

तस्बीरः लिभ एण्ड लभ वर्क                  एकजना साथी भन्ने गर्थ्यो - जब तँलार्इ कुनै ब्यक्तिले अनाहकमा एक थप्पड हिर्काइहाल्यो भने त्यसको प्रतिकार गर्नुको साटो तैलें उसलार्इ बिनम्रतापूर्वक - हजुरले मलार्इ हिर्काउनुको कारण थाहा पाइँन नी ! भनेर सोधिस् भने उक्त ब्यक्ति शीर नत पारेर त्यहाँबाट हिड्छ !              नकारात्मकता र सकारात्मकताका बारेमा मानिसहरूले चर्चा गर्दैगर्दा,  मैले सोचेँ - अरे, सबैकुरालार्इ म कसरी सकारात्मक रूपमा ग्रहण गर्न सक्दछु ? यस्तो कुरा त सकारात्मक सोचका प्रख्यात ब्याख्यता कर्ण शाक्यमा पनि लागू हुँदैन । हरेक कुराको सकारात्मक पक्ष मात्र खोतल्दै जाने हो भने त मानिसले दःखी हुन पनि पाउने छैन सायद । यो मलार्इ घोर आपत्तिको विषय लाग्यो । र, यसले मानिसमा अनिश्चित र अनियन्त्रित विचारको प्रादुर्भाव गराउँदछ भन्ने पनि लाग्यो । हरेक कुरामा सकारात्मक सोचमात्र राख्ने हो भने मैले थुप्रै समस्याहरूका बीचमा निरीह बन्नु पर्ने पनि देखेँ । जस्तो कुनै ब्यक्ति मेरो नजिक फुङ्फुङ्ती चुरोटको धुँवा उडार्इरहेको छ । मलार्इ चुरोटको धुवा एक रति पनि मन पर्दैन, मलार्इ अत्यन्तै असह्य हुन्छ । म

गुराँश क्रान्ति (जनआन्दोलन २) ताका ‘नयाँ नेपाल’ भन्ने शब्दावली निकै चर्चामा आयो । चिया गफ, रत्नपार्कभित्र गरिने बदामे गफ यहाँसम्म कि भट्टीमा समेत भट्टी गफको शिर्षक बन्यो – नयाँ नेपाल ! परन्तु यो शब्दावलीप्रति हामी नेपालीजनहरुको आकर्षण यति कम भएर गयो कि मेलम्ची खानेपानी, काठमाडौं – तराई जोड्ने फास्ट ट्रयाक वा आठलेनको चक्रपथमा जति हामीलाई बिकर्षण छ, जुन भएपनि ठिकै नभएपनि मतलब नभएजस्तो । तर एक आशावादी आम नेपालीका नाताले ‘नयाँ नेपाल’ शब्दावलीप्रति मेरो आकर्षण अझै पनि ज्यूँका त्युँ छ । र, मनभरी नयाँ नेपाल निर्माणका खातिर थुप्रै तर्कनाहरु उब्जिन थालेका छन् । ती तर्कनाहरु ब्यक्तिको ब्यावहारिक परिवर्तनसँग सम्बन्धित भएकाले मैले अनुशरण गर्ने कामपनि थालेको छु । यदि यहाँहरुलाई पनि उपयुक्त लागेमा अनुशरण गर्ने प्रयास गर्नुहोला । जस्तो सार्वजनिक यातायातमा  – यात्रा गर्दा मैले अझैसम्म नक्कली बिधार्थी परिचयपत्र प्रयोग गरेको छैन ।  – महिला, जेष्ठ नागरिक र शारीरिक रुपमा अशक्तहरुका लागि सुरक्षित गरिएका सिटमा बस्ने गरेको छैन । – आफूभन्दा अशक्त तथा बृद्ध नागरिकहरुलाई उभ्याएर म मज्जाले सिटमा बसी