Maya -- a bilingual blog

उसको पीडा मलार्इ मजाक कसैको उन्नती मेरो रवाफ सायद पहिचान मान्छेको यो बाहिर असल भित्रचाँहि खराब

साथी मेरा राता नीला रंग छर्दै होलान फागुको यो उमंगमा दंग पर्दै होलान उन्मत्त वैंश छताछुल्ल सडकैमा पोखी कति नियम होलीका भंग गर्दै होलान

बगैंचामा झरी, गमलामा फूल्नेहरू हो दिनमा हरार्इ, अँध्यारामा खुल्नेहरू हो बताइदिउँला आऊ म, जीन्दगीको अर्थ खासमा आफ्नो धरातल भूल्नेहरू हो !

दुई स्टप पश्चिमतिर लागेपछि हामी हन्टिङ हिल्स जाने केबुलकारको स्टेशनमा पुग्यौं । केबलकारको आतेजाते टिकट, एकरातको त्यहाँको बसाईको अनुमति, झारल मार्ने अनुमति, हन्टिङ गन आदि सबै प्रबन्धका लागि जेट्लिनाले आफ्नो फाइभजी जेनेरेशनको स्मार्टफोनमा उपलब्ध द्रुत गतिको इन्टरनेट सुविधाको प्रयोग गर्दै अनलाईन रिजर्भ गरेकी थिई । जस वापत उसले आफ्नो बैङ्क खाताबाट २५ हजार खर्च गर्नुपर्‍यो । र, मैले मेरो भागको साढे १२ हजार उसको खातामा रकम ट्रान्सफर गर्न बाँकी नै थियो । टिकट चेकिङ स्पटमा राखिएका मेशिनमा उसले आफ्नो स्मार्टफोनको स्क्रिन राखेपछि, मेशिनले ऊ र मलाई चेकिङ प्वाइन्ट क्रस गर्ने अनुमति दियो । हामीले चेकिङ प्वाइन्ट क्रस गर्नासाथ एकजना आकाशे रङको पोशाकमा सजिएको टाइसुट धारी युवक हामी नेर आयो र जेट्लिनाको स्मार्टफोन माग्यो । उसले दिई । युवकले इ–टिकट हेर्‍यो । र, “सबै ठिकै रहिछ, हजुरहरुलाई डिस्टर्व गरेँ माइन्ड नगर्नु ल !” भन्दै आफ्नो पहिलाको स्थानमा गएर उभ्भियो । त्यहाँबाट चालीस–पैतालिस मिटर पैदल हिडेपछि हामी केबलकार चढ्ने ठाउँमा पुग्यौं । भवनभित्रको त्यो वाकिङ जोनको दायाँ बायाँ राखिएका विभिन्न पसलहरुल

जेट्लिना अलिकति पागल केटी हो – उसँगको केहि दिनदेखिको संगतले उसको बारेमा मैले बनाएको धारणा यहि हो । यति हुँदाहुँदै पनि ऊ नछोइ नहुने, माया दिई नहुने र उप्रति कृतज्ञ हुनै पर्ने युवती पनि हो । उसको झर्कोफर्कोले एकैछिन पिराए पनि लामोसमयसम्म पीडा दिइरहन सक्दैन । त्यसैले उसले बेडरुमबाट बाहिर निस्किने बेलामा मलाई ब्यङ्ग्य गर्दै – “हैन हजुर अझै रेडि नभएको ? फेरि म त हजुरलाई यहि छाडेर गैदिन्छु अनि रिअलाइज गर्नुहुन्छ मेरो भ्यालू !” भने पनि मैले उसको कुरामा खास ध्यान दिईन । बरु मलाई लाग्यो – ऊ तरुनी छे । स्वभावतः उसँग तरुनो मन छ । तरुनै जोश, जाँगर र उमंग छ । छ त्यस्तै उत्साह पनि । म उमेरले निबृत्त हुन आँटेको मान्छेमा उसमा जति उत्साह कहाँ हुनु ? उसले अझै नबुझेको चुरो कुरो नै यहि हो । जब मलाई उसको बुझक्कीमा केही कमी भएको महशुुस हुन थाल्दछ, त्यतिखेर उसँगको मेरो संगत उति रुचीकर र फलदायी लाग्दैन । तर जेभएपनि उसँगको सामिप्यता मलाई मन परिहेकै हो । “इ हेर्नु मेरो क्याम्पिङ टुल्स !” टेबलमाथी स्लीपिङ ब्याग, टर्चलाइट, लामो डोरी र केहि स्टील स्टिक्स राख्दै उसले भनी ।  मैले आफूसँग स्लीपिङ ब्याग मात्र भएको