पहिलो भाग पढ्न यहाँ थिच्नुहोस । प्रकाशको क्याफेबाट निस्के पछि मसँग अझै १०
मिनेट जति बाँकी थियो । म उसै टहलिएर बसिरहेको थिएँ, मसँगै
यात्रा गरिरहेकी युवती मनेरै उभ्भिन आइपुगी । ताकमसम्म आउँदा पनि चुपचाप रहेकी
केटी के कुरा गर्न आई छेउमै ? सोधुँ कि भन्ने मनमन लागेको थियो । तर उसले
कुरा शुरु गर्नुभन्दा पहिले मेरो मुखबाट एक शब्द पनि चुहिएन । म उभ्भेको ठाउँबाट
केहि परको आराम कुर्सीमा आएर बसी । आफ्नो हाते ब्यागबाट बट्टाको बियर झिकी र पिउन
थाली । हल्का तनावमा भए झैं देखिन्थी । बेफ्वाँक म उसको क्रियाकलापहरु किन निहालूँ
? मैले उतिरको सम्पूर्ण ध्यान हटाएर म उभ्भेको
ठाउँबाट देखिने मनोरम दृश्यहरु हेर्नपट्टि लगाएँ ।ताकमकोट र ताकम गाउँको बीचतिरको भागबाट लगिएको
तीन लेनको लोभलाग्दो सडक छेऊबाट उभ्भिएर ताकम गाउँतिरको रौनक हेर्दा मन रोमाञ्चित
नहुने कुरै भएन । मनमन अडकल काटे यो पहाडी सुन्दरतामा ठडिएको बस्तीलाई रातको समयमा
यहि ठाउँबाट हेर्दा यहाँको रात्रीकालीन दृश्य झन कति लोभलाग्दो होला ? अहा
! उस्तै रमणीय पुछारमा बगिरहेको म्याग्दी खोला जस्तै रमणीय पारी मुदीको बस्तीछेउको
कफीको बगान । जता हेर्यो उतैको दृश्य…
कुनै पनि बुझाई अन्तिम सत्य होईनन्