उनका केहि विवादस्पद चालबाजीहरुलाई यस बखतमा माफ गर्ने हो भने साँच्चिकै उच्च राजनीतिक स्थान लिएका महान नेता थिए उनी अर्थात गिरीजाप्रसाद कोइराला ! अनि थुप्रै राजनेताहरुले स्वीकार गरेको पनि तथ्य पनि हो कि अब उनले लिएको स्थान अब कुनै पनि नेपाली नेताहरूले लिन सक्ने छैनन् । माओवादी उपाध्यक्ष डा. बाबुराम भट्टराईले अति भावुकतासाथ सञ्चारकर्मीलाई बताएका छन् – जारी शान्ति प्रक्रियाले अभिभावक गुमाएको छ, उनको अनुपस्थितीमा यो प्रक्रियाले कुन रुप लिने हो अनुमान गर्न जटिल छ ।औषत नेपालीहरुले नबाँच्ने उमेर अर्थात हिन्दु ग्रन्थमा पनि विश्वास गरिएको छ कि ८४ वर्ष पार गर्ने औसर धेरै कमलाई मिल्दछ र ती देवता नै हुन् ! थोरै भाग्यमानीलाई मात्र मिल्ने धेरै वर्ष बाँच्ने अवसर प्राप्त गरेका कोइरालाले ६ दशक सम्म आफूलाई नेपाली राजनीतिमा सक्रिय बनाइराखे र त्यतिमात्र होइन् देशमा प्रजातन्त्रको पुनसर््थापना पश्चात ः २०४६ देखि यता नेपाली केन्द्रिय राजनीति लगभग उनकै वरिपरी सिमित बन्यो । वि.सं. २०४८ जेष्ठ १६ गते पहिलो पटक प्रधानमन्त्री बन्न पुगेका कोइराला त्यसपछि विभिन्न समयमा गरी ६ पटकसम्म नेपालको प्रधानमन्त्री बन्न पुगे । अब उनको यो रेकर्ड सायदै विश्वमा कसैले पुरा गर्न सक्नेछ । २३ वर्षको कलिलै उमेरमा वि.सं. २००३ सालमा विराटनगर जुट मिलको मजदुर आन्दोलनको नेतृत्व गरेका कोइरालाले आफ्नो राजनीतिक जीवनका केही महत्वपूर्ण वर्षहरु जेलमा बिताउनु प¥यो । प्रजातन्त्रका लागि वर्षौदेखि लडाइ गर्दै आएका कोइरालाको देहावसानले नेपाली जनताहरुले प्रजातन्त्रका एक होनहार योद्धा गुमाएका छन् । भारतीय प्रधानमन्त्री मनमोहन सिंहले एसियाकै महान नेताको संज्ञा कोइरालालाई त्यसै दिएका होइनन् उनले कोइरालाको राजनीतिक उचाईको सहि मूल्याङ्कन गर्ने प्रयास मात्र गरेका हुन् ।गिरीजाप्रसाद कोइरालाको देहावसानसँगै देशमा जारी शान्ति प्रक्रियाले एक अभिभावका गुमाउनुको साथसाथै जेष्ठ १४ गते नयाँ संविधान जारी हुने कुरामा पनि अझ अरु जटिलता थपिदिएको छ । उनको देहावसानसँगै उनकी छोरी सुजता जोष्ट कोइरालाको पनि राजनीति लगभग देहावसान हुनेछ । मलाई त गम्भिर लागेको कुरा राजदरबार हत्याकाण्डको ग्राइन्ड डिजाइनको सार्वजनीकिकरण गर्ने वाचा गरेका उनले त्यसो नगरे देशलाई ठूलो घाटा पु¥याएका छन् । तथापि उनको राजनीतिक भूमिका र क्रियाशिलता अतुलनीय छ, यी युगपुरुषले लिएको राजनीतिक उचाई अबका वर्षहरुमा नेपाली राजनेताहरुका लागि अनुकरणीय रहोस् यो नै उनीप्रतिको सच्चा श्रद्धान्जली हुनेछ ।
गएको साल, हेर्दै कलिला देखिने दुई जना ठिटाहरू तिक्कुरिला रेल बिसौनीको कुनामा मस्त चुरोटको पफ लिदैं गरेका बेला, "भाइहरू नेपाली हो ?" भनेर मैले सोधेको थिएँ । मेरो प्रश्न भुँइमा झर्न नपाउँदै, आफूले तान्दै गरेको चुरोट आफ्नो साथीलाई दिदैँ, झन कलिलो देखिने ठिटोले भनेथ्यो, "हो दाई । कसरी पो ठम्याउनु भो ?" दुई फरक मुहारको बनोट लिएका मानिसहरू सँगै बसेर एउटै चुरोट तान्दैछन् भने ती पक्कै नेपालीहरू हुनुपर्छ, त्यसमाथि तिमीहरू नेपाली मैं बातचित गर्दै थियौ नी त । मेरो जवाफ सुनेपछि त्यो ठिटोले कपाल कन्याउँदै भनेथ्यो, "हाउ दाजु पनि, सारै मजाको पो हुनुहुदोँ रहिछ !" मैले बात मार्न खोज्दा, निसंकोच बात मार्न खोज्ने ठिटो त पूर्वतिरको लिम्बु भाइ रहेछन् । अनि खासै बात मार्न नचाहने चाँहि रहिछन् - काठतिरका बाहुन भाइ । त्यो दिन ती भाइहरू हेलसिन्कीबाट सवा घण्टाको रेल यात्रामा पुगिने ठाउँबाट काम पाइने आशामा साथीलाई भेट्न आएका रहेछन् । आफूलाई भेट्न निम्ता दिएको साथीसँग भेट नभएपछि कामको खोजीमा हेलसिन्की झरेका उनीहरूलाई आफू बस्ने ठाउँतिर फर्कने क्रममा मैले भेट्न पुगेको थिएँ । छोटो भ...
Comments
Post a Comment
प्रतिक्रिया ब्यक्त गर्दा सभ्य र सुसंस्कृत शैली प्रयोग गर्नका लागि सम्पूर्णमा सविनय अनुरोध गर्दछु ।