Skip to main content

छिःछिः लाज नभएका नकच्चराहरू !

हिला तलका दुर्इ तस्बीरहरूमा ध्यानपूर्वक हेर्नुहोस् । यी दुर्इ तस्बीरहरू हुन् – नेकपा एमालेका झलनाथ खनाललार्इ तोरीको फूल देख्ने गरी चड्कन लगाउने देबिप्रसाद बाजेको साहसिक कार्यका लागि नेपाली नागरिकहरूको समर्थन र ऐक्यबद्भताका प्रतिकहरू । नेपाली जनताहरू मध्येका हालसम्मकै सर्बाधिक आँटिला ब्यक्तित्वका रूपमा देविप्रसादलार्इ विश्वभरी छरिएर रहेका नेपालीहरूले सम्मान दिए । उनै देविप्रसाद हिजो जो आफ्नो गाउँमा साधारण खेतिपाति गर्थे र गुमनाम प्रायः थिए, एकाएक चर्चामा आए । उनको मुक्तकण्ठले प्रंशसा गर्नेको ओइरो लाग्यो । विशेषतः विश्व बिख्यात सामाजिक सञ्जाल फेसबुकमा त उनि यसरी चम्किए कि करिब ७ हजार फेसबुक प्रयोगकर्ताले उनका लागि बनाइएको पृष्ठ मन पारे । त्यो पनि कुनै बिज्ञापनको सहायता बिना ।
देबिप्रसादको नामको वेभपेजको तस्बीर, जहाँ उनलार्इ सहयोग गर्नेहरूको नामवली समेत छ ।

देविप्रसादको लागि फेसबुकमा सृजना गरिएको पृष्ठ, जसलार्इ ७ हजार भन्दा बढीले मन पारेका छन् ।

उनको एक झापडबाट प्रभावित भर्इ एक जना नेपाली युवाले त उनको नामको वेभपेज नै खोलिदिए । डब्लुडब्लुडब्लुडटदेबिप्रसादरेग्मीडटइन्फो नामक वेभपेज खोली सहयोग रकम समेत संकलन गर्ने काम भयो । प्रत्येक मिनेटमा उनका लागि सिर्जित फेसबुक पृष्ठमा फेसबुकका नेपाली प्रयोगकर्ताहरूले उनलार्इ बधार्इ तथा शुभकामना छाडे ।
र, कतिले त देशमा यस्तै अरू पनि धेरै देविप्रसाद जन्मनु पर्ने आवश्यकता भएको समेत लेखे । कोही फेसबुक प्रयोगकर्ताहरूले त अब अर्को नेताको गाला फुटाल्नेलार्इ आकर्षक धनराशीको पुरस्कार दिने समेत घोषणा गरे । यसरी सुनसरीको भरौलबाट शुरू भएको उनको यश नेपालहुँदै बिश्वभरी छरिन पुग्यो । देशको राजनैतिक परिस्थितीका बारेमा जान्न इच्छुक प्रत्येक नेपालीहरूलार्इ जुरूकजुरूक पारिदियो- देबिप्रसादको निडरताले ।
उनको यो एक झापडको यश यसरी फैलिनु आवश्यक थियो थिएन त्यो मलार्इ थाहा छैन । उनको यो एक झापडका लागि हामीहरूले यति धेरै सम्मान र सहयोग उनिप्रति देखाउनु जरूरी विषय थियो वा थिएन त्यसका बिषयमा पनि म केहि लेख्दिन । तथापि उनले चड्कन फुट्ने गरी दिएको झापडले खनालको मात्र हैन सम्पूर्ण राजनैतिक दलका नेताहरूको गिदी खल्बलिनु पर्ने हो तर त्यसो भएन । घटना विवरणले हामीलार्इ प्रष्टै पारेको छ । देबिप्रसादको झापडले नेताहरूमा दिव्य चेतना आउँछ भन्ने भ्रममा हामी परेछौ । नत्र यसरी उनका हस्ताक्षरमा विज्ञप्ती प्रकाशित भर्इ १ हजार रूपैयाँ धरौटीमा उनको रिहा हुने थिएन । मलार्इ त लागेको छ, एमाले अध्यक्ष खनालले आफ्नो राजनैतिक इतिहासको यो एउटा अवसरलार्इ नराम्ररी गुम्न दिए । उनले हातमा आएको अवसरलार्इ त्यसै खेर जान दिए । अझ यसो भनुँ, कि उनले यसको दुरूपयोग गरे र गर्न लगाए । मैले यो यस अर्थमा लेखिरहेछु, सायद त्यो चड्कन खाइसकेपछि, झलनाथले खुल्ला मञ्चमा उद्घोष गर्न सकेको भए – म आज निकै गम्भीर भएको छु । र, खुशि पनि । गम्भिर यस अर्थमा कि आज एक किसानले अझ हाम्रै दलका पूर्वकार्यकर्ताले मलार्इ प्रतिकात्मक रूपमा यसरी झापड हानेर म लगायत अन्य ठूला दलका शिर्षस्थ नेताहरूलार्इ निन्द्राबाट जगाउनु पर्यो । उहाँले हामीलार्इ हाम्रो जिम्मेवारी बहनका विषयमा गहन बिचार गर्न यसरी प्रस्तुत हुन पर्ने अवस्था बनाउनमा मेरो ठाउँबाट पनि अवश्य कमजोरी भएको छ, त्यसका लागि म समस्त नेपाली जनताहरूप्रति क्षमा प्रार्थि छु । र, खुशि यस अर्थमा कि उहाँले तन्द्राबाट ब्युझाउनका लागि मेरै गाला रोज्नुभयो । वा, यसो भनूँ कि अरू ठूला दलका शिर्षस्थ नेताहरूले तन्द्राबाट ब्युझाउन सामर्थ्य राख्ने एउटामात्र नेता उहाँले मलार्इ देख्नुभयो । म उहाँप्रति धेरै आभारी छु, तथापि यसरी भौतिक प्रहार गर्नु राजनीतिक संस्कारको कुनै सभ्य पक्ष होइन । तैपनि म आजबाट अझ बढी उर्जाशिल भएर राजनैतिक निकास दिनका लागि अझ अरू तत्परता देखाउने प्रतिबद्दता देखाउँछु । भनेर मात्र बोलिदिएको भए! अनुमान गर्नुस् त खनालको ब्यक्तित्व कहाँबाट कहाँ पुग्थ्यो होला ? तर दुःख लाग्दो विषय, अलिकति त्याग सम्म देखाउन सकेनन् उनले ।
देबिप्रसादको हस्ताक्षरमा प्रकाशन गरिएको विज्ञप्ती
के नेपाली जनताहरू यति सोझा छन् र ? कि जेजे घटनाहरू विकास गर्दै लगिन्छ त्यसलार्इ सिधैं समर्थन गर्ने ? जसरी नेपाली जनताहरूले मदनकुमार भण्डारीको हत्याकाण्डमा एमाले भित्रकै विदेशी दलालहरूको हात छ भन्ने कुरालार्इ इन्कार गर्न सक्दैनन्, जसरी कुनै पनि नेपाली जनताहरूले एउटा ठूलो पारिवारिक जमघटमा कुनै पनि बन्दुक एउटै निश्चित ब्यक्तिको परिवारका सदस्यहरूको छानी छानी हत्या गरेर पड्कन बन्द हुन्छ भन्ने कुरालार्इ मान्न तयार छैनन् । ठिक त्यसरी नै, तिनै नेपाली जनताहरूले- देशमा व्याप्त बेरोजगारी समस्या, अबिकास, अस्थिर राजनीति र देशको अविनतिको पर्याय नेता भएकाले सम्पूर्ण नेपाली जनताहरूको हितका लागि खनालको गाला पड्काएको हुम भन्ने एक गाउँले किसान देविप्रसादले दुर्इरात हिरासतमा बस्नु पर्दैमा आफूले गल्ती गरेको, अज्ञानताबस कुकार्य गरेको, क्षमा चाहन्छु भनेर बिज्ञप्ती प्रकाशित गर्छ भन्ने कुरा मान्न तयार हुँदैनन् भन्ने किन बुझेनन् एमालेहरूले ?
सच्चिएर राजनीतिको ठिक ट्रयाकमा आउन सम्पूर्ण नेताहरूका लागि यो महत्वपूर्ण पाठ थियो । तर यसको मर्म कसैले बुझे जस्तो लागेन । एमालेकाहरू किन यसरी गिरे ? किन यसरी नांगेझार हुन खोजे ? मलार्इ चिन्ता लागेको बिषय हो यो । अर्ध कम्यूनिष्ट चरित्र बोकेको यो पार्टी नेपाली भूराजनैतिक अवस्था अनुरूपको दलमा बिकास हुन सक्ने प्रचुर सम्भावना थियो तर यसले एउटा महत्वपूर्ण अवसर गुमाएको छ यतिखेर । हुनसक्छ, सुनसरी जिल्ला कमिटिमा बसेर आफ्नो सुनौलो राजनैतिक भविष्य देखेका एमालेका कामरेडहरूले आफ्ना अध्यक्षको चाप्लुसी गरेर मौकामा चौका उठाउन खोजिरहेछन् । तर तिमीहरू निरीह देबिप्रसादको निरीहताको फाइदा उठाएर, यसरी जनताका अगाडि प्रस्तुत हुन्छौ होला भन्ने सायद तिम्रा शुभचिन्तकहरूलार्इ समेत एक रत्ति थिएन । तिमीहरूले उनीहरूको विश्वासलार्इ चकनाचूर पारिदिएका छौ ।
हिजो जनआन्दोलन दबाउने, आन्दोलनकारीका छातिमा बुट बजार्ने, गोली ठोक्नेहरूलार्इ केहि कारबाही गर्न सक्यौ, ए दलका नेताहरू तिमीले ? के नेपार्न सक्थ्यौ तिमी नाथेहरूले ? तर आज जसले तिमीलार्इ तन्द्राबाट ब्युझाउने प्रयास गर्यो उसैलार्इ यस्तो निकृष्ट विज्ञप्तीमा हस्ताक्षर गर्न लगाएर अरू देविप्रसादहरू जन्मदैन भन्ने आत्मरतीमा लिन छौ, हगी ? यो त सानो शुरूवात थियो, तिमीहरू सच्चिएर अगाडि बढ्नलार्इ अवसर पनि थियो तर समयलार्इ चिन्न सकेनौ, तिमीहरूले ! बल्खु दरबारमा विज्ञप्तीको ड्राफ्ट (सम्भवतः ओलीले होला, यस्ता काममा भरसक उनी अगाडि सर्छन रे) तयार पारेर देविप्रसादको रेडिमेड हस्ताक्षर राखेर यो कस्तो नाटक देखाएको हँ ? छिःछिः लाज नभएका नकच्चराहरू !
खबरदार नेताहरू ! तिम्रा रेडिमेड विज्ञप्तीहरूले अझ अरू देविप्रसादको सृजना हुने वातावरण तयार पार्दैछ । एउटा कुरा दिमागमा राखे हुन्छ, सुनसरीमा थप्पड हान्ने एउटा देविप्रसाद भेट्यौ, अब देशका कुनाकुनामा आत्मघाती आक्रमणकारीहरू भेट्न बेर छैन । देबिप्रसादले त थप्पड हाने, तिमीहरूले हिरासतमा पठायौ र यो नाटक गरेर फेरि हिरासत मुक्त गर्यौ । तर, तिमीहरूको अकर्मण्यताले जनतामा निम्तेको तिमीहरूप्रतिको वितृष्णा त्यत्तिकै मरेर जाला भन्ने पूर्व अनुमान नगरे कै वेश होला ! यस्तै हविगती दोहोरिदै जाने हो भने, भोली आफू मरेर तिमीलार्इ मार्न सक्ने अरू देविप्रसादहरू जन्मन कत्ति बेर लाग्दैन  ! होश पुर्याउ है समयमै !

साथीहरू, यो लेखलार्इ विश्वभरी छर्न यहाँहरूले सहयोग गर्नुहुनेछ भन्ने मेरो विश्वास छ । कृपया यो कार्यमा मलार्इ सहयोग गर्नुहोला । लेखको ठिक मुनीरहेको शेयरिङ बटनबाट यो लेखलार्इ यहाँले फेसबुक, टिवटर, गुगल बुज वा याहु बुज मार्फत बाड्न सक्नुहुनेछ । साथै विशेष ब्यक्तिहरूलार्इ मेल पनि गर्न सक्नुहुन्छ ।

Comments

लोकप्रिय पोष्टहरू

अनि रोशन भाइले टिपेछन् ६ बाल्टिन बेरी

गएको साल, हेर्दै कलिला देखिने दुई जना ठिटाहरू तिक्कुरिला रेल बिसौनीको कुनामा मस्त चुरोटको पफ लिदैं गरेका बेला, "भाइहरू नेपाली हो ?" भनेर मैले सोधेको थिएँ । मेरो प्रश्न भुँइमा झर्न नपाउँदै, आफूले तान्दै गरेको चुरोट आफ्नो साथीलाई दिदैँ, झन कलिलो देखिने ठिटोले भनेथ्यो, "हो दाई । कसरी पो ठम्याउनु भो ?"  दुई फरक मुहारको बनोट लिएका मानिसहरू सँगै बसेर एउटै चुरोट तान्दैछन् भने ती पक्कै नेपालीहरू हुनुपर्छ, त्यसमाथि तिमीहरू नेपाली मैं बातचित गर्दै थियौ नी त । मेरो जवाफ सुनेपछि त्यो ठिटोले कपाल कन्याउँदै भनेथ्यो, "हाउ दाजु पनि, सारै मजाको पो हुनुहुदोँ रहिछ !" मैले बात मार्न खोज्दा, निसंकोच बात मार्न खोज्ने ठिटो त पूर्वतिरको लिम्बु भाइ रहेछन् । अनि खासै बात मार्न नचाहने चाँहि रहिछन् - काठतिरका बाहुन भाइ ।  त्यो दिन ती भाइहरू हेलसिन्कीबाट सवा घण्टाको रेल यात्रामा पुगिने ठाउँबाट काम पाइने आशामा साथीलाई भेट्न आएका रहेछन् । आफूलाई भेट्न निम्ता दिएको साथीसँग भेट  नभएपछि  कामको खोजीमा हेलसिन्की झरेका उनीहरूलाई  आफू बस्ने ठाउँतिर फर्कने क्रममा मैले भेट्न पुगेको थिएँ । छोटो भ...

घर कहाँ हो दाजुको ?

अन्तिम पटक ह्वाट्स एपकलमा तेर्ह मिनेट कुराकानी भएको ठ्याक्कै तीन महिनापछि ह्वाट्स एपमा तिमीलाई मेरो पछिल्लो ब्लग पोष्टको लिंक साझा गरेथेँ, करिब तीन हप्तापछि आजै बुनेले मीठो टिप्पणीसहितको सन्देश प्रवाह गर्ने क्रममा अम्रिकाबाट सोधी पठायौ, "Dai, I have a question, where is home? Nepal or Finland?" सायदै बुने तिम्रो प्रश्न यत्तिमै मात्र सक्किन्थ्यो भनेपनि मैले सजिलै भनिदिन सक्थेँ होला जसरी हाम्रै म्याग्दीका लोकगायक खड्ग गर्बुजाले आफ्नो ' पिरती ' एल्बमको एक गीतमा सोध्दा प्रश्न, "घर कहाँ हो मायालु?" कति सजिलै जवाफ दिएथीन् गायिकाले, "हिमालको काखैमा ।" तर तिम्रो प्रश्नमा जवाफ मात्र दिएर पुग्थेन्, त्यसले अन्तःस्करणको भाव पनि जान्न चाहन्थ्यो किनकी त्यसमा तिमीले थपेर पठाएथ्यौ - "What is your feeling since you've lived so many years in Finland?" म फिनल्याण्ड टेकेको वर्षदिन पनि त पुगेको थिएन् जतिबेला सन् २०१३ को हिउँदमा फिनल्याण्डमा मलाई पहिलो कामका लागि भनसुन गर्दिनुभएका दाजु राजन सुवेदीले, तिम्रो जत्तिकै गम्भीर त होईन् तर सिधा प्रश्न गर्नु भएथ्...

खाल्डोमा गाडी, जेलमा साथीः एक आत्मसंवाद

सधैं पुगिरहेको गन्तव्य थियो । गन्तव्यमा गुगल म्याप्सले सिफारीश गरेको बाटो भएर जाँदा मैले हठात गाडी मोड्नुपर्ने अवस्था बन्यो । हतपत गाडीलाई पार्किङमा छिर्ने बाटोतिर छिराउँदा, मैले हाँकेको गाडीको भाग त्यस बाटोको छेउमा कम, बाटोको छेउतिरको खाल्डोमा बढी पर्न जाँदा पछाडिको एउटा पाङ्ग्रोले भुँइ छाडेको विचित्रको स्थितिमा पुग्यो । यो आजैको घटना हो, केहि घण्टा अगाडिको । मलाई कुनै चोटपटक लागेन । गाडीमा विशेष क्षति पनि भएन । तर गाडीलाई त्यस विचित्रको स्थितीबाट बाहिर ननिकाल्दासम्मको मेरो जीवनको त्यो पूरा १ घण्टा १५ मिनेटले मलाई केहि विशेष ज्ञान भने अवश्य दिलायो ।  म जुन विचित्रको स्थितीबाट गुज्रिएर अहिले यो ब्लगपोष्ट लेख्तैछु, सम्झनामा मेरा केहि चिनजानका र केहि घनिष्ट मित्रहरूको तस्बीर एकतमास मेरो दिमागमा घुमिरहेको छ जो केहि समय अगाडिदेखि सहकारी ठगी प्रकरणमा पुर्पक्षका लागि थुनामा छन् । के ति मेरा साथीहरूले पनि यस वयमा जुन स्थितिको सामना गरिरहेका छन् त्यसका बारे दैनिकी लेख्दै होलान् ? थाहा छैन्, कसले कहिलेदेखि सहकारीमा जम्मा हुन आएको बचतकर्ताको रकमलाई मनोमानी तवरले आफ्नो नीजि लाभको लागि प्रयोग...

मेरो एउटा साथी छ (हुनुहुन्छ)

 " नीराजन, मेरो बेस्ट फ्रेन्ड हो ।" जन्मेर २६ वर्ष बिताएको देश नेपालमा मलाई यस्तो भन्ने कोही थिएन् । तर यतै फिनल्याण्ड आइपुगेपछि,  मलाई यस्तो भन्ने एक जना भेट्टिएकी थिइन् ।  जोसँग बसेर एकै कप चिया वा कफि पिएकै थिइँन्, मैले । मनभरीका बह न मैले उनीसँग केहि पोखेकै थिएँ, न त उनले विशेष केही त्यस्त्तो साझा गरेकी थिइन् मसँग । तर मलाई चिन्ने र मसँग सम्पर्कमा रहेका धेरै साथीभाइसँग उनले सुनाउन बिर्सेकी रहिन्छिन् कि निराजन उनको बेस्ट फ्रेन्ड हो ।  यो पढ्दै गर्दा यहाँलाई लाग्ला, कि आफूलाई बेस्ट फ्रेन्ड बताउने साथीका सम्बन्धमा लेख्ता पनि यसले किन भूतकालको प्रयोग गर्यो ? प्रश्न स्वभाविकै हो तर मेरो जवाफ अलिकति अस्वभाविक लाग्न सक्ला यहाँलाई । कि मलाई बेस्ट फ्रेन्ड भन्ने उनको, खासमा म  फ्रेन्ड पनि थिइँन् । न उनी थिइन्, मेरो कुनै त्यस्तो विशेष मित्र । बस्, हाम्रो सामान्य चिनजान मात्र थियो । केहि मानिसहरू हुँदारहेछन्, जो सामान्य चिनजानलाई मित्रताको नाम दिदाँरहिछन्, उनले जस्तै । अनि कोही यस्ता पनि हुँदा रहिछन् कि जोसँग हामी विशेष सामिप्यतामा भएको ठानेका हुन्छौं, तर उनीहरूका ...

बोई, बार्ह वर्षमा खोलो किन फर्किएन् ?

हिजो भर्खर जस्तो लाग्छ, २७ औं वसन्तमा हिड्दै गरेको म विना कुनै योजना देश छाडेर परदेश हिडेको । आज १२ वर्ष नाघिसकेछ, परदेश भनिएको ठाम देशजस्तै अनि देश ठानिएको ठाम परदेशजस्तै भएको । मेरी बोइ भन्नुहुन्थ्यो, "बार्ह बर्षमा खोलो फर्किन्छ ।" बार्है बर्ष वितिसकेछन्, म मान्छे भएर होला सायद आफूले आएको बाटैबाटो घर फर्किन नसकेको ! बोइ नफर्किने गरी गएको पनि ५ वर्ष त नाघिसकेछ, सायद अझै हुनुहुन्थ्यो भने फोन गरेर म सोध्दो हुँ, - बोइ बार्ह वर्षमा खोलो कसरी फर्किन्छ ? सिकाइमाग्दो हुँ फर्किने सुत्र, शिरोपर गर्दो हुँ ती सुत्रहरू र लाग्दो हुँ ढोडेनीको पक्की पुल तरेर किनारै किनार तेर्सिएर घैयारासम्म अनि अलिकति माथि उक्लिएर हाम्रा जिजुको पालादेखिको हाम्रो स्थायी ठेगाना उही ढुंगेपाली टोलमा । छिर्दो हुँ आफ्नै मेहनतले बनाएको साढे दुई तले पक्की घरको दैलोभित्र ।           दिनहरू यस्ता पनि थिए, जहिले म कविताहरू लेख्ने गर्थेँ । मेरा कविताहरूमा देश छाड्नेहरूलाई स्वदेशमैं बस्नु भनेर आव्हान हुने गर्थे । अहिले म तीनै कविताहरूका पात्र बनेर आफैले बाँच्नु परेको परिस्थितीलाई पचाउने प्रयत्न गर्दै...