Skip to main content

गेष्टहाउस, यौन ब्यवसाय र कानुन

फोटो गुगल बाट सर्च गरि राखिएको हो ।
मेरो ख्यालमा हाम्रो नेपाली समाजमा सबभन्दा बढि गलत ढंगले ब्याख्या गरिने विषय केहि छ त, त्यो यौन सम्बन्धि सन्दर्भ नै हुनुपर्छ । मानिसहरू यौनका विषयमा यति गम्भिर देखिन्छन् कि कोही व्यक्तिको कोही युवतीसँग उठबस बढ्न थाल्यो भने मान्छेहरू उनीहरूका विषयमा टिकाटिप्पणी गर्न एकदमै लालयित हुन्छन् । राम्रा/नराम्रा, जायज/नाजायत हरेक किसिमका टिप्पणीहरू हुन पुग्दछन् । अझ कुनै पनि व्यक्ति यौनका मामलामा कमजोर देखियो भने त झन उसको दीनदशा बिग्रयो भन्ने जाने हुन्छ । मानौं उसले यति ठूलो अपराध गरेको छ कि जिन्दगीभर उ क्षमायोग्य मान्छे हुनै  सक्तैन ।

भन्न त मान्छेहरू भन्छन्, यौन प्राकृतिक कुरा हो । जैविक आवश्यकता हो । र, यसको आवश्यकतालाई कसैले पनि नकार्न सक्तैन । तर मान्छेहरू जब कोहीला यौनका विषयमा खुल्न थालेको पाउँछन् अनि फेरि फरक बन्न पुग्छ, उनीहरूको दृष्टिकोण । अब यौन न त प्राकृतिक कुरा नै हुन्छ न त जैविक आवश्यकता नै । मान्छेहरू यसला सामाजिक संस्कार अनि मूल्य र मान्यतासित जोडेर हेरिदिन्छन् । अरू त अरू एक बलात्कृत नारीको विवशताको समेत खिल्ली उडाउन थाल्छन्, मान्छेहरू । उसप्रति हेर्ने नजरमा परिवर्तन गर्छन् मान्छेहरू । र, उ लाचार जिन्दगी ज्यून विवश हुन्छे/पारिन्छे । चूनौतीसँग पौठेजोरी खेल्न सक्ने धेरै कम बलात्कृतहरू मात्र स्वभाविक मृत्युवरण सम्म जिन्दगी ज्यून सक्छन् तर धेरै बलात्कृतहरू अस्वभाविक मृत्युको मुखमा धकेलिन बाध्य हुन्छन्, हाम्रो समाजमा । यस्ता घटनाहरू हाम्रा समाजमा दिनानुदिन घटिरहेका छन् । तर यसको सहि विश्लेषण कहिँ कतैबाट भएको देखिदैन ।

यो लेख्दै गर्दा, मैले एउटा घटना सम्झेको छु । केहि महिना अगाडि पोखराको कुनै डाँडोमा एक अधवैशें जोडीला यौनान्द लिइरहेका बेला प्रहरी टोलीले उनीहरूला रंगेहात पकड्यो । त्यो मोबालबाट खिचिएको दृश्यमा ती जोडीबिचको केहि मिनेटको यौनिक क्रियाकलापला कैद गरिसकिएको अवस्थामा मात्र उनीहरूले आफूहरूको कार्यकलापला कसैले चियाइरहेको थाहा पाउँछन् । जब उनीहरू उठेर कपडा लगाउन थाल्दछन्, तब उनीहरू माथि विभिन्नथरीका प्रश्नहरू सोध्ने काम गरिएको छ । सायद, त्यसपछि उनीहरूला गिरफ्तार गरियो र प्रहरी चौकीमा लगियो । उनीहरूला कस्तो कारबाही गरियो ? र, के सजाय भयो ? त्यो त म जान्दिन । तर मला लागेको, एकजोडी मानव बस्तीभन्दा धेरै टाढा, एकान्तमा कतै, आपसी समझदारीमा यौन सम्पर्क गरिरहेका छन, त्यहाँ कसैला केहि अप्ठ्यारो हुने अवस्थै छैन तथापि प्रहरी त्यहाँ पुगेको छ । उनीहरूको भिडियो खिचेको छ । र, सायद गिरफ्तार गरेर सजाय पनि गर्यो । मला उनीहरूको स्वतन्त्र रूपमा यौनानन्द लिन पाउने मानब अधिकारप्रति प्रश्न गर्नु छैन । तर बलात्कारका घटनाका सयौं फरार दोषीहरूको अनुसन्धानमा नलागेर प्रहरी किन यसरी आपसी समझदारीमा यौनकार्य गर्नेहरूको पिछा लागिरहेको छ ? के यहाँ कसैला आपसी समझदारीमा यौनकार्य गर्न पाउने अधिकार छैन ? झन गम्भिर विषय त यो छ कि, के प्रहरीले कसैको यौनसम्बन्धि क्रियाकलापको भिडियोला प्रकाशमा ल्याएर उनीहरूको सार्वजनिक बेइज्जत गर्न पाउँछ ? के प्रहरीहरूला कसैको यौनसम्बन्धि व्यक्तिगत गोप्यतालाभंग गर्ने अधिकार प्रत्योजित छ त ? छैन भने, त्यो अपरेशनमा खटिएका प्रहरीहरूला कानुनको दायरामा ल्याइनु पर्छ कि पर्दैन ?

म थुप्रै पटक परेको छु, ठमेलमा हिड्दै गर्दा दश एघार वर्षका किशोरहरू मेरा हात समाउन आउँदै, 'दा, ...... पडकाउने हो ?' बजारभित्र त्यो पनि ठमेल जस्तो पर्यटकिय क्षेत्रमा यौन ब्यवसाय यसरी सडकमा छताछुल्ल छ । डान्सबारमा युवतीहरूको एक नांगो स्पर्शका लागि साहु/महाजनहरू हजारौका नोटहरू फ्याकिरहेका छन् । पैसाको लोभमा साना केटाहरूला यौन ब्यवसायको दलालका रूपमा प्रयोग गरिएको छ । प्रहरी मौन छ । त्यहाँ माथिको आदेश छैन ! डाँडामा पुगेर यौनकार्य गर्नेहरूला गिरफ्तार गर्न सक्ने प्रहरीहरू किन गेष्टहाउस, डान्सबार र मसाजकेन्द्रमा चलिरहेको व्यवासायिक यौन धन्दामा केहि दख्खल दिन सक्दैन ? म यौन व्यवसाय बन्द गर्नुपर्छ भन्नेमा हैन यौन ब्यवसायमा लाग्नका लागि कसैको मानव अधिकारला कुण्ठित गरिएको छ भने त्यसला बन्द गर्नुपर्छ भन्नेको मान्यता राख्ने ब्यक्ति हुँ । यौन व्यवसायलाई सरकारले व्यवस्थित गर्न सक्नु पर्छ । न कि यसको अवैधानिक कारोवार गरी माथिल्लो तहमा रहेका दुई चार जनाले आर्थिक ब्रम्हलुट गर्न पाउन ।

विश्वका थुप्रै देशहरूमा आफ्ना नागरिकको यौन अधिकारलाई गम्भिरतापूर्वक विश्लेषण गर्ने काम भएको छ र त्यहाँ सामाजिक मूल्य मान्यतामा खलल नपुग्ने गरी यौग कार्यका लागि आफ्ना नागरिकहरूलाई अधिकार प्रत्योजित गरिएको छ । यौनब्यवसाय, कोठी सञ्चालन तथा यौनकर्मी र ग्राहकबीच पुलको काम गर्ने एजेन्टलाई समेत कानुनी मान्यता दिइएको छ । अर्जेन्टिना, अर्मेनिया, अष्ट्रिया, बेल्जीयम, इजरायल, इटाली, डेनमार्क, फ्रान्स, फिनल्याण्ड, जर्मनी, ग्रिस, साइप्रस, आयरल्याण्ड तथा बेलायत जस्ता देशमा यौन ब्यवसायलाई कानुनी मान्यता प्रदान गरिएको छ । अष्ट्रेलिया, बंगलादेश, जापान, संयुक्त राज्य अमेरिका, मलेशिया र आइसल्याण्डजस्ता देशमा केही हदसम्म यौन ब्यवसायलाई कानुनी मान्यता दिइएको छ । यौनब्यवसायका सम्बन्धमा सिमित कानुनी मान्यता रहेको स्वीडेनमा महिलाले यौन बिक्री गर्नुलाई अपराध ठानिदैन तर जबरजस्ती गरिने खरिद भने अवैधानिक ठहरिन्छ । त्यसैगरी यौन ब्यवसायलाई कानुनी मान्यता दिइएको अर्को विकसित देश हो – स्वीटजरल्याण्ड । जहाँ यौनकर्मीले स्थानीय निकाय र स्वास्थ्य संस्थामा आफ्नो नाम दर्ता गर्नुपर्दछ । र, नियमित स्वास्थ्य जाँच उनीहरूका लागि बाध्यकारी नियम हुन्छ । उनीहरूले आफ्नो आम्दानीको आयकर पनि सरकारलाई बुझाउनु पर्ने हुन्छ । प्रहरीको तथ्याङ्क अनुसार ज्यूरिचमा प्रतिहजार मान्छे बराबर ११ जना यौनकर्मी उपलब्ध छन् । त्यसैगरी एक अनुसन्धानले पुष्टी गर्दछ, टर्कीमा १५ हजार दर्तावाल यौनकर्मीहरू छन् । ती मध्ये ३ हजारले ५६ वटा यौनालयमा काम गर्दछन् । विश्लेषकहरूको अनुमान छ कि ति बाहेक पनि टर्कीमा १ लाखको हाराहारीमा दर्ता नभएका यौनकर्मीहरू छन् । अरू तथ्याङ्क हेर्न यहाँ क्लिक गर्नुस

त्यसैगरि केहि वर्ष पहिले युथ फोरम नामक एक संस्थाले काठमाडौंमा गरेको सर्वेक्षण अनुसार झण्डै १० हजारको हाराहारीमा नेपाली महिलाहरू प्रत्यक्ष रूपमा यौन ब्यवसायमा संलग्न रहेको तथ्य उजागर गरेको थियो । यसमा पनि अझ महत्वपूर्ण कुरा त त्यसमध्ये आधाभन्दा बढी १८ वर्षभन्दा मुनिका किशोरीहरू छन् ।नपत्याएँ यहाँ क्लिक गर्नुस यो तथ्यले पनि प्रमाणित गर्दछ‑ अब नेपालमा पनि यौन ब्यवसायला कानुनी दायराभित्र ल्याइ अतिशिघ्र व्यवस्थित गर्नु जरूरि छ । अब गेष्टहासका कोठाहरूमा प्रहरीला छापा मार्न लगाउनु भन्दा बरू यो व्यवसायला ब्यबस्थित गर्नमा ध्यान दिनु उपयुक्त हुन जाला । कम्तिमा पनि यौन ब्यवसाय ब्यबस्थित हुन सकेमा यस्तो ब्यवसायमा किशोरीहरूको संलग्नता हुने सम्भावना नै रहने थिएन । साथै ब्यवस्थित ब्यवसायले यौनजन्य रोगहरूमा पनि नियन्त्रण गर्न सकिन्थ्यो । त्यतिमात्र हैन सरकारको राजस्वमा यस ब्यवसायबाट करौडौ रकम जम्मा पनि त हुन्थ्यो । 

Comments

  1. Samajko arthik, samajik ra sanskritik pakchhya ma bislesanatmak lekh ka lagi Dhanyabad. Yaun byawasaya byawasthit ra maryadit banaunu parchha vanne mero dharana raheko chha.

    ReplyDelete

Post a Comment

प्रतिक्रिया ब्यक्त गर्दा सभ्य र सुसंस्कृत शैली प्रयोग गर्नका लागि सम्पूर्णमा सविनय अनुरोध गर्दछु ।

लोकप्रिय पोष्टहरू

अनि रोशन भाइले टिपेछन् ६ बाल्टिन बेरी

गएको साल, हेर्दै कलिला देखिने दुई जना ठिटाहरू तिक्कुरिला रेल बिसौनीको कुनामा मस्त चुरोटको पफ लिदैं गरेका बेला, "भाइहरू नेपाली हो ?" भनेर मैले सोधेको थिएँ । मेरो प्रश्न भुँइमा झर्न नपाउँदै, आफूले तान्दै गरेको चुरोट आफ्नो साथीलाई दिदैँ, झन कलिलो देखिने ठिटोले भनेथ्यो, "हो दाई । कसरी पो ठम्याउनु भो ?"  दुई फरक मुहारको बनोट लिएका मानिसहरू सँगै बसेर एउटै चुरोट तान्दैछन् भने ती पक्कै नेपालीहरू हुनुपर्छ, त्यसमाथि तिमीहरू नेपाली मैं बातचित गर्दै थियौ नी त । मेरो जवाफ सुनेपछि त्यो ठिटोले कपाल कन्याउँदै भनेथ्यो, "हाउ दाजु पनि, सारै मजाको पो हुनुहुदोँ रहिछ !" मैले बात मार्न खोज्दा, निसंकोच बात मार्न खोज्ने ठिटो त पूर्वतिरको लिम्बु भाइ रहेछन् । अनि खासै बात मार्न नचाहने चाँहि रहिछन् - काठतिरका बाहुन भाइ ।  त्यो दिन ती भाइहरू हेलसिन्कीबाट सवा घण्टाको रेल यात्रामा पुगिने ठाउँबाट काम पाइने आशामा साथीलाई भेट्न आएका रहेछन् । आफूलाई भेट्न निम्ता दिएको साथीसँग भेट  नभएपछि  कामको खोजीमा हेलसिन्की झरेका उनीहरूलाई  आफू बस्ने ठाउँतिर फर्कने क्रममा मैले भेट्न पुगेको थिएँ । छोटो भ...

घर कहाँ हो दाजुको ?

अन्तिम पटक ह्वाट्स एपकलमा तेर्ह मिनेट कुराकानी भएको ठ्याक्कै तीन महिनापछि ह्वाट्स एपमा तिमीलाई मेरो पछिल्लो ब्लग पोष्टको लिंक साझा गरेथेँ, करिब तीन हप्तापछि आजै बुनेले मीठो टिप्पणीसहितको सन्देश प्रवाह गर्ने क्रममा अम्रिकाबाट सोधी पठायौ, "Dai, I have a question, where is home? Nepal or Finland?" सायदै बुने तिम्रो प्रश्न यत्तिमै मात्र सक्किन्थ्यो भनेपनि मैले सजिलै भनिदिन सक्थेँ होला जसरी हाम्रै म्याग्दीका लोकगायक खड्ग गर्बुजाले आफ्नो ' पिरती ' एल्बमको एक गीतमा सोध्दा प्रश्न, "घर कहाँ हो मायालु?" कति सजिलै जवाफ दिएथीन् गायिकाले, "हिमालको काखैमा ।" तर तिम्रो प्रश्नमा जवाफ मात्र दिएर पुग्थेन्, त्यसले अन्तःस्करणको भाव पनि जान्न चाहन्थ्यो किनकी त्यसमा तिमीले थपेर पठाएथ्यौ - "What is your feeling since you've lived so many years in Finland?" म फिनल्याण्ड टेकेको वर्षदिन पनि त पुगेको थिएन् जतिबेला सन् २०१३ को हिउँदमा फिनल्याण्डमा मलाई पहिलो कामका लागि भनसुन गर्दिनुभएका दाजु राजन सुवेदीले, तिम्रो जत्तिकै गम्भीर त होईन् तर सिधा प्रश्न गर्नु भएथ्...

मेरो एउटा साथी छ (हुनुहुन्छ)

 " नीराजन, मेरो बेस्ट फ्रेन्ड हो ।" जन्मेर २६ वर्ष बिताएको देश नेपालमा मलाई यस्तो भन्ने कोही थिएन् । तर यतै फिनल्याण्ड आइपुगेपछि,  मलाई यस्तो भन्ने एक जना भेट्टिएकी थिइन् ।  जोसँग बसेर एकै कप चिया वा कफि पिएकै थिइँन्, मैले । मनभरीका बह न मैले उनीसँग केहि पोखेकै थिएँ, न त उनले विशेष केही त्यस्त्तो साझा गरेकी थिइन् मसँग । तर मलाई चिन्ने र मसँग सम्पर्कमा रहेका धेरै साथीभाइसँग उनले सुनाउन बिर्सेकी रहिन्छिन् कि निराजन उनको बेस्ट फ्रेन्ड हो ।  यो पढ्दै गर्दा यहाँलाई लाग्ला, कि आफूलाई बेस्ट फ्रेन्ड बताउने साथीका सम्बन्धमा लेख्ता पनि यसले किन भूतकालको प्रयोग गर्यो ? प्रश्न स्वभाविकै हो तर मेरो जवाफ अलिकति अस्वभाविक लाग्न सक्ला यहाँलाई । कि मलाई बेस्ट फ्रेन्ड भन्ने उनको, खासमा म  फ्रेन्ड पनि थिइँन् । न उनी थिइन्, मेरो कुनै त्यस्तो विशेष मित्र । बस्, हाम्रो सामान्य चिनजान मात्र थियो । केहि मानिसहरू हुँदारहेछन्, जो सामान्य चिनजानलाई मित्रताको नाम दिदाँरहिछन्, उनले जस्तै । अनि कोही यस्ता पनि हुँदा रहिछन् कि जोसँग हामी विशेष सामिप्यतामा भएको ठानेका हुन्छौं, तर उनीहरूका ...

क्लोरिनको झोल, वैज्ञानिकहरू र मेरी बोइको मुड्की

मेरो बाल्यकाल लगभग बोईसँगै बित्यो । त्यो चकचक गर्ने समय भएकाले मेरो चकचकसँग बोईलाई बेलाबेलामा झिझो लाग्नु स्वभाविक नै थियो । त्यसैले मैले अति नै अटेर गरेपछि बोईले मलाई भन्नुहुन्थ्यो -  "अहिले गाडूँला मुड्की (मुड्कीले हान्छु) ।" तर अहँ कहिल्यै पनि एक झापड खानुपरेन । मुड्की नै खानु नपरेपछि मेरो चकचक थामिने कुरै थिएन, त्यसैले बोईले पनि मुड्की गाडूँला भन्न छाड्नुभएन अनि मैले चकचक गर्न । मेरी बोईले यस धरा छोडेको पनि यहि हिउँदमा बर्षदिन पुग्दैछ, तर बोईले भन्ने गरेको "अहिले गाडूँला मुड्की" मेरो मनमा गडिरहेको छ, अनि यसो सोच्छु, दुईचार पटक बोईले साँच्चिकै मुड्की गाड्नुभएको भए, मेरा चकचक उहिले पहिले नै खत्तम हुन्थे कि ?  तर खासमा चकचक भन्ने जिनिस त्यत्तिकै खत्तम भएर गैहाल्ने कुरो हैन रहेछ । न त यो उमेर बढ्दै गएपछि आफै घट्दै र पछि निस्तेज नै हुने रहेछ । यसले खासमा उमेर बढ्दै गएर केश पाक्दै गएपनि आफ्नो स्वरूपमा अलिकति फेरिदै तरह तरहका रूपमा प्रकट हुँदै पो जाँदो रहेछ कि ? भन्ने निचोडमा पुगेको छु । यस्तै केहि केश पाक्नै थालेका मान्छेहरूको चकचक कोरोनको त्रास बढ्दै गएपछि अलिकति भि...

बोई, बार्ह वर्षमा खोलो किन फर्किएन् ?

हिजो भर्खर जस्तो लाग्छ, २७ औं वसन्तमा हिड्दै गरेको म विना कुनै योजना देश छाडेर परदेश हिडेको । आज १२ वर्ष नाघिसकेछ, परदेश भनिएको ठाम देशजस्तै अनि देश ठानिएको ठाम परदेशजस्तै भएको । मेरी बोइ भन्नुहुन्थ्यो, "बार्ह बर्षमा खोलो फर्किन्छ ।" बार्है बर्ष वितिसकेछन्, म मान्छे भएर होला सायद आफूले आएको बाटैबाटो घर फर्किन नसकेको ! बोइ नफर्किने गरी गएको पनि ५ वर्ष त नाघिसकेछ, सायद अझै हुनुहुन्थ्यो भने फोन गरेर म सोध्दो हुँ, - बोइ बार्ह वर्षमा खोलो कसरी फर्किन्छ ? सिकाइमाग्दो हुँ फर्किने सुत्र, शिरोपर गर्दो हुँ ती सुत्रहरू र लाग्दो हुँ ढोडेनीको पक्की पुल तरेर किनारै किनार तेर्सिएर घैयारासम्म अनि अलिकति माथि उक्लिएर हाम्रा जिजुको पालादेखिको हाम्रो स्थायी ठेगाना उही ढुंगेपाली टोलमा । छिर्दो हुँ आफ्नै मेहनतले बनाएको साढे दुई तले पक्की घरको दैलोभित्र ।           दिनहरू यस्ता पनि थिए, जहिले म कविताहरू लेख्ने गर्थेँ । मेरा कविताहरूमा देश छाड्नेहरूलाई स्वदेशमैं बस्नु भनेर आव्हान हुने गर्थे । अहिले म तीनै कविताहरूका पात्र बनेर आफैले बाँच्नु परेको परिस्थितीलाई पचाउने प्रयत्न गर्दै...