Skip to main content

देवकोटा अर्थात पागल

स्वर्गबाट,
तिम्रो प्रमिथसले
आगोको फिलिङ्गो चोरेर
तिम्रो वतन उजिल्याए झैं
मुग्लानबाट,
मेरा प्रमिथसहरू
श्रमको मूल्य बेचेर,
आफ्नो वतन उजिल्याउने
फगतका सपनाहरूमा रमेर
प्रत्येक अँध्यारा दिनहरूमा
आँगन छोडिरहेछन्-घर छोडिरहेछन्
मन छाडेर
खाँदा खाँदैको गाँस छाडेर, यहिँ
मात्र आफूलार्इ बोकेर
जहाजका भर्याङ्गहरू
उक्लिरहेछन्/ओर्लिरहेछन् ।

 
न तिमीले लेखे झैं
शेक्सपियरले यहाँ हलो जोत्दैछन्
न नै सोक्रेटस गुफाभित्र घोत्लिरहेछन्
बरू, खेतहरू बाँझै छाडेर
बारीमा हनुमान झार फूलाएर
शेक्सपियर साउदीमा भेडा चराउँदैछ
सोक्रेटस मलायामा
ढोके भएको छ ।
यो काल्पनिक हैन, देवकोटा
म तिमीले जस्तो फूलाउन सक्दिन
काल्पनिक फूलहरू !

 
उफ तिमीले के लेखेको त्यस्तो ?
कालिदाशले असारका पन्ध्रमा
धाराप्रवाह रोपाइँका गीतहरू गाउँछ !
मलार्इ लाग्यो, देवकोटा -
बडो अचम्म रहेछ, तिम्रो जमाना !
कालिदाशले बलिउड र हलिउड नदेखेको !
तिम्रो पाखे कालिदाश !
कस्तो अज्ञात रहेछ, तिम्रो जमाना
'हाउ बोरिङ टाइम तिम्रो?'
तिमीले कसरी कल्पना गर्न सक्यौं, आखिर?
ज्याज र शाल्साविनाको जीवन!
तिमीलार्इ छ, मेरो प्रश्न-
'हाउ डिड यू डेयर टू राइट दोज नन्सेन्स ?'
 

तिमीले उपचार नपाएर,
साइनाइड माग्नुपर्यो,
तर, तिमीले लेखेनौ, किन ती यथार्थहरू
किन भन्यौ ?
जीवनबुटी छन्‑ हाम्रा देशमा !
फगत तिमीले झुटो लेख्यौ !
कल्पनाको फूल फूलायौ-
एकदम झुट्टा !
तिमीले साइनाइड माग्यौ,
यहाँ हामीले साइनाइड भोजन गरिरहेछौं-
फोहोरी राजनीतिको !
 

तर जेहोस्,
म खुशी छु-
कम्तिमा तिमीले आफू
पागल भएको घोषणा गर्यौ !
त्यो तिम्रो घोषणाले मलार्इ निश्चित बनार्इदिएको छ, अहिले
कि तिम्रा सबै सृजनाहरू
मनगढन्ते थिए,
काल्पनिक थिए,
र, थिए
ती सबै‑सबै
पागल ।

Comments

  1. sabdhaharu titaa bhaera pani dherai gahakila xan...devkota pratiko yo kabita padhna paauda khusi lagyo...lekhak ko barema kaha padhna painxa?

    ReplyDelete
  2. प्रतिक्रियाका लागि धन्यवाद दिपसरोजी । लेखकलार्इ फेसबुकमा www.facebook.com/thapanirajan वा वेभसाइट www.thapanirajan.com मा भेट्न सक्नुहुनेछ ।

    ReplyDelete

Post a Comment

प्रतिक्रिया ब्यक्त गर्दा सभ्य र सुसंस्कृत शैली प्रयोग गर्नका लागि सम्पूर्णमा सविनय अनुरोध गर्दछु ।

Popular posts from this blog

अनि रोशन भाइले टिपेछन् ६ बाल्टिन बेरी

गएको साल, हेर्दै कलिला देखिने दुई जना ठिटाहरू तिक्कुरिला रेल बिसौनीको कुनामा मस्त चुरोटको पफ लिदैं गरेका बेला, "भाइहरू नेपाली हो ?" भनेर मैले सोधेको थिएँ । मेरो प्रश्न भुँइमा झर्न नपाउँदै, आफूले तान्दै गरेको चुरोट आफ्नो साथीलाई दिदैँ, झन कलिलो देखिने ठिटोले भनेथ्यो, "हो दाई । कसरी पो ठम्याउनु भो ?"  दुई फरक मुहारको बनोट लिएका मानिसहरू सँगै बसेर एउटै चुरोट तान्दैछन् भने ती पक्कै नेपालीहरू हुनुपर्छ, त्यसमाथि तिमीहरू नेपाली मैं बातचित गर्दै थियौ नी त । मेरो जवाफ सुनेपछि त्यो ठिटोले कपाल कन्याउँदै भनेथ्यो, "हाउ दाजु पनि, सारै मजाको पो हुनुहुदोँ रहिछ !" मैले बात मार्न खोज्दा, निसंकोच बात मार्न खोज्ने ठिटो त पूर्वतिरको लिम्बु भाइ रहेछन् । अनि खासै बात मार्न नचाहने चाँहि रहिछन् - काठतिरका बाहुन भाइ ।  त्यो दिन ती भाइहरू हेलसिन्कीबाट सवा घण्टाको रेल यात्रामा पुगिने ठाउँबाट काम पाइने आशामा साथीलाई भेट्न आएका रहेछन् । आफूलाई भेट्न निम्ता दिएको साथीसँग भेट  नभएपछि  कामको खोजीमा हेलसिन्की झरेका उनीहरूलाई  आफू बस्ने ठाउँतिर फर्कने क्रममा मैले भेट्न पुगेको थिएँ । छोटो भ...

मेरो एउटा साथी छ (हुनुहुन्छ)

 " नीराजन, मेरो बेस्ट फ्रेन्ड हो ।" जन्मेर २६ वर्ष बिताएको देश नेपालमा मलाई यस्तो भन्ने कोही थिएन् । तर यतै फिनल्याण्ड आइपुगेपछि,  मलाई यस्तो भन्ने एक जना भेट्टिएकी थिइन् ।  जोसँग बसेर एकै कप चिया वा कफि पिएकै थिइँन्, मैले । मनभरीका बह न मैले उनीसँग केहि पोखेकै थिएँ, न त उनले विशेष केही त्यस्त्तो साझा गरेकी थिइन् मसँग । तर मलाई चिन्ने र मसँग सम्पर्कमा रहेका धेरै साथीभाइसँग उनले सुनाउन बिर्सेकी रहिन्छिन् कि निराजन उनको बेस्ट फ्रेन्ड हो ।  यो पढ्दै गर्दा यहाँलाई लाग्ला, कि आफूलाई बेस्ट फ्रेन्ड बताउने साथीका सम्बन्धमा लेख्ता पनि यसले किन भूतकालको प्रयोग गर्यो ? प्रश्न स्वभाविकै हो तर मेरो जवाफ अलिकति अस्वभाविक लाग्न सक्ला यहाँलाई । कि मलाई बेस्ट फ्रेन्ड भन्ने उनको, खासमा म  फ्रेन्ड पनि थिइँन् । न उनी थिइन्, मेरो कुनै त्यस्तो विशेष मित्र । बस्, हाम्रो सामान्य चिनजान मात्र थियो । केहि मानिसहरू हुँदारहेछन्, जो सामान्य चिनजानलाई मित्रताको नाम दिदाँरहिछन्, उनले जस्तै । अनि कोही यस्ता पनि हुँदा रहिछन् कि जोसँग हामी विशेष सामिप्यतामा भएको ठानेका हुन्छौं, तर उनीहरूका ...

अनि मलाई खुबै राजनीति लाग्छ ...

कहिले काही मैले फोकस गुमाएको जस्तो मेरा नजिकका प्रिय मान्छेहरूले महशुस गर्नुहुन्छ ।  राजन दाईले अस्ति फोन गरेपछि पो झल्याँस्स भएँ । वहाँको गुनासो मिश्रित प्रश्नले सिधै मेरो दिमागमा झड्का दिन पुग्यो, दाईसँग खास घुलमिल नभएकाहरूलाई चाँहि वहाँको प्रश्नले दिमागमा हैन् सिधैं मुटुमा हान्न सक्छ । वहाँका प्रायः प्रश्नहरू तारा खेलमा निशाना लगाउन प्रयोग हुने वाण जस्तो सिधा र तिखो हुन्छन् । जस्तो मेरो दिमाग मैं झङ्कार लेराउने प्रश्न थियो वहाँको,  "हैन पाक्षिक रूपमा ब्लग अद्यावद्यिक (अपडेट) गर्छु भन्या हैन् ? एक महिना पुग्न लाग्यो त सर !"    मलाई व्यंग्य गर्नुपर्दा दाइले सर भन्नुहुन्छ, अनि वहाँलाई चाहिँ म भन्छु, साहुजी । यत्तिमा मात्र दाजुको प्रश्न सिमित हुन्थ्यो भने, सायदै म आजको यो ब्लग लेख्न बस्थेँ । तर वहाँको प्रश्नसँग व्यंग्यमिश्रित सानो जिज्ञासा पनि थियो, "खुबै चुनाव लाग्या छ हैन् तिमीलाई !?" यो जिज्ञासामिश्रित व्यंग्य हो या व्यंग्य मिसिएको जिज्ञासा । या यो जिज्ञासा हुँदै नभएर केवल व्यंग्य मात्र थियो । तर जेहोस् यो केहि न केहि चाँहि पक्कै थियो ।  खुबै चुनाव लाग्ने आफत ...