Skip to main content

एउटी चेली, यौनसम्बन्ध र लघु मानवहरू


फेरि एकपटक मैले लघु मानवहरूलाई सम्बोधन गर्नु पर्ने भयो । लघु मानवहरूका एकदम सीमित अनि अपाहिज ज्ञानका विषयमा प्रश्न उठाउनु पर्ने भयो । सन्दर्भ एउटा घटनासँग सम्बन्धित छ । आजै मात्र अनलाइन खबरमा एउटा समाचार पढेको थिएँ, मैले । समाचारको शिर्षकले नै मेरो ध्यान आकृष्ट गर्‍यो – ‘नेपाली चेली दुबईमा पक्राउ !’ समाचार अनुसार एक पाकिस्तानी युवासँगको ‘अवैध’ सम्बन्ध कारण त्यहाँको अदालतले नेपाली चेलीलाई एक वर्षका लागि जेल चलान गरेछ । समाचार पढ्दै गर्दा ‘इन्टरनेशन ट्रान्जिट’ का रूपमा विकास हुँदै गएको भनिएको संयुक्त अरब ईमिरेट्स जस्तो देशमा मध्ययुगिन कानुनी ब्यवस्था देख्दा टिठ लाग्यो मलाई, अनि गम्भिर पनि कि यो सोचेर – जहाँका डान्सबारहरूमा विभिन्न देशबाट युवतीहरू आयात गरिन्छ, नाँगा नाचहरू देखाइन्छ त्यो वैध छ । जुन देशको शेख, मोहम्मद विन रसिद अल जायद चालीस जनाका एक्ला पति छन्, त्यो पनि वैध छ दुवईमा । तर एउटी विदेशी कामदार युवतीले अर्को एउटा विदेशी कामदार युवकसँग यौन सम्बन्ध राख्नु ‘अवैध’ छ दुबईमा ! मलाई साँच्चिकै विरोधाभाषपूर्ण लाग्यो त्यहाँको कानुन ! हुन त संस्कार अनुसारको कानुन हुने हो । कति विदेशीहरूलाई हाम्रा कानुन पनि विरोधाभाषपूर्ण नै लाग्छ होला । खैर, मैले यहाँ उप्काउन खोजेको विषय चाँहि त्यो घटनामा हाम्रा नेपाली लघु मानवहरूले ब्यक्त गरेको टिप्पणीप्रति हो ।
अत्यन्तै लघु सोच छ कि हामीहरूको ? प्रतिक्रिया पढ्दै गर्दा मलाई अनुभूति भैरहेको कुरो हो यो । मैले उक्त समाचार पढ्ने समय ब्यक्त गरिएका सबै १४ थान लघुमानवहरूका टिप्पणी जति सबै नकारात्मक थिए । सबैको एउटै मान्यता थियो – चेलीले ठूलो अपराध गरिनँ । सायद धेरैले आफ्ना कुण्ठा पनि ब्यक्त गरेका हुन त्यहाँ । कुण्ठा अर्थात आफूले केटीको प्रेम नपाउनाले दमित भएको यौनेच्छा ! एउटा अल्पज्ञानी लेख्छ – ‘थुक्क ! नेपालीहरू हुँदा हुँदा त्यसलाई पाकिस्तानी ... नै चाहिने ?” त्यो प्रतिक्रिया छाप्ने सम्पादक कस्तो हो ? –प्रतिक्रिया पाए जस्ता पनि राखिदिने ! त्यो टिप्पणी गर्ने मान्छेको बौदिक दरिद्रता पनि उस्तै फेरि । के नेपाली केटीले नेपाली केटासँग मात्र यौन सम्बन्ध राख्न पर्ने हो ? विदेशमा गएका कति नेपाली केटाहरू छन् जो विदेशी केटीसँग यौन सम्बन्धनै राख्दैनन् ? अनि हाम्री चेलीले आफूले मनले चाहेको विदेशीसँग यौन सम्बन्ध कायम गर्न नहुने ? त्यस्तै अर्को एकजना लेख्छ – पैसा कमाउन जे पायो त्यो गर्ने पनि के को चेली ? उसको टिप्पणीमा मैले नबुझेको कुरो – के युवतीहरू पैसाकै लागि मात्र यौन सम्बन्ध राख्छन् ? अनि फेरि मलाई प्रतिप्रश्न गर्न मन लागेको कुरो – हैन उसकी आमाले पनि आफ्ना बुढासँग पैसा लिएर मात्र यौन सम्बन्ध राख्दीरहिछन् कि क्या हो ? 
अझ एउटा टिप्पणीकर्ता त लेख्दछ – “साला भालू (यौन व्यवसाय गर्ने महिलाहरूलाई होच्याएर भन्दा प्रयोग गरिने शब्द) लाई नेपाल फर्काउने हैन, उतै जेलमा सडाउनु पर्छ....!” मानौं कि नेपाल देश भनेको त्यही एउटा उसको मात्र हो, र यहाँ उसको राज छ । समाचार पढेपछि ब्यक्त गरिएका सबै सबै टिप्पणीहरू पढे पछि मलाई लाग्यो – “हैन हामी शारीरिक बनोटमा मात्र हैन मानशिक बनौटमा पनि लघु नै रहिछौं ! कस्तो धरातलीय ज्ञान हाम्रो ?” यौनलाई किन यतिविघ्न जटिल बिषय बनाईरहेका छौं हामी ? हामी आफू चाँहि कति पानीमा छौं ? के सबै नेपाली पुरूषहरू एउटै मात्र नारीप्रति समर्पित छ त ? के सबै नेपाली लोग्नेहरू आफ्ना श्रीमतीहरूप्रति ईमान्दार छन् त ? वैदेशिक रोजगारमा भूगोलको विभिन्न कुनामा छरिएर रहेका पच्चिस लाखभन्दा बढि नेपाली युवाहरू कोही पनि विदेशी युवतीहरूसँग लसपस नै गर्दैनन् होला त ? के एउटी नेपाली नारी आफूले ईच्छाएको पुरूषसँग यौन सम्बन्ध कायम गर्न उसको स्वतन्त्रताको विषय नै हैन त ? हामी आफूले चाँहि जे गर्दा पनि हुने तर हाम्रा चेलीहरू चाँहि पूरै नेपाली मूल्य र मान्यताहरूलाई पछ्याउनै पर्ने बाध्यात्मक परिस्थितिमा रहने ?  हामीले कहिलेसम्म यस्तो दोहोरो चरित्र प्रदर्शन गरिरहने ? 
अब हाम्रो संकुचित मानसिकतालाई विस्फारित गर्नु जरूरी छ । हामीले कम्तिमा पनि बुझ्नु जरूरी छ – कुनै पनि ब्यक्ति स्वतन्त्र छ, र अरूको मानवअधिकार हनन नहुने हदसम्म आफ्नो स्वतन्त्रताको हकको अभ्यास गर्न ऊ पूर्णत अधिकारसम्पन्न छ । चाहे त्यो छोरा होस् या छोरी !
(सम्बन्धित समाचार यहाँ पढ्नुस)

Comments

Post a Comment

प्रतिक्रिया ब्यक्त गर्दा सभ्य र सुसंस्कृत शैली प्रयोग गर्नका लागि सम्पूर्णमा सविनय अनुरोध गर्दछु ।

लोकप्रिय पोष्टहरू

अनि रोशन भाइले टिपेछन् ६ बाल्टिन बेरी

गएको साल, हेर्दै कलिला देखिने दुई जना ठिटाहरू तिक्कुरिला रेल बिसौनीको कुनामा मस्त चुरोटको पफ लिदैं गरेका बेला, "भाइहरू नेपाली हो ?" भनेर मैले सोधेको थिएँ । मेरो प्रश्न भुँइमा झर्न नपाउँदै, आफूले तान्दै गरेको चुरोट आफ्नो साथीलाई दिदैँ, झन कलिलो देखिने ठिटोले भनेथ्यो, "हो दाई । कसरी पो ठम्याउनु भो ?"  दुई फरक मुहारको बनोट लिएका मानिसहरू सँगै बसेर एउटै चुरोट तान्दैछन् भने ती पक्कै नेपालीहरू हुनुपर्छ, त्यसमाथि तिमीहरू नेपाली मैं बातचित गर्दै थियौ नी त । मेरो जवाफ सुनेपछि त्यो ठिटोले कपाल कन्याउँदै भनेथ्यो, "हाउ दाजु पनि, सारै मजाको पो हुनुहुदोँ रहिछ !" मैले बात मार्न खोज्दा, निसंकोच बात मार्न खोज्ने ठिटो त पूर्वतिरको लिम्बु भाइ रहेछन् । अनि खासै बात मार्न नचाहने चाँहि रहिछन् - काठतिरका बाहुन भाइ ।  त्यो दिन ती भाइहरू हेलसिन्कीबाट सवा घण्टाको रेल यात्रामा पुगिने ठाउँबाट काम पाइने आशामा साथीलाई भेट्न आएका रहेछन् । आफूलाई भेट्न निम्ता दिएको साथीसँग भेट  नभएपछि  कामको खोजीमा हेलसिन्की झरेका उनीहरूलाई  आफू बस्ने ठाउँतिर फर्कने क्रममा मैले भेट्न पुगेको थिएँ । छोटो भ...

घर कहाँ हो दाजुको ?

अन्तिम पटक ह्वाट्स एपकलमा तेर्ह मिनेट कुराकानी भएको ठ्याक्कै तीन महिनापछि ह्वाट्स एपमा तिमीलाई मेरो पछिल्लो ब्लग पोष्टको लिंक साझा गरेथेँ, करिब तीन हप्तापछि आजै बुनेले मीठो टिप्पणीसहितको सन्देश प्रवाह गर्ने क्रममा अम्रिकाबाट सोधी पठायौ, "Dai, I have a question, where is home? Nepal or Finland?" सायदै बुने तिम्रो प्रश्न यत्तिमै मात्र सक्किन्थ्यो भनेपनि मैले सजिलै भनिदिन सक्थेँ होला जसरी हाम्रै म्याग्दीका लोकगायक खड्ग गर्बुजाले आफ्नो ' पिरती ' एल्बमको एक गीतमा सोध्दा प्रश्न, "घर कहाँ हो मायालु?" कति सजिलै जवाफ दिएथीन् गायिकाले, "हिमालको काखैमा ।" तर तिम्रो प्रश्नमा जवाफ मात्र दिएर पुग्थेन्, त्यसले अन्तःस्करणको भाव पनि जान्न चाहन्थ्यो किनकी त्यसमा तिमीले थपेर पठाएथ्यौ - "What is your feeling since you've lived so many years in Finland?" म फिनल्याण्ड टेकेको वर्षदिन पनि त पुगेको थिएन् जतिबेला सन् २०१३ को हिउँदमा फिनल्याण्डमा मलाई पहिलो कामका लागि भनसुन गर्दिनुभएका दाजु राजन सुवेदीले, तिम्रो जत्तिकै गम्भीर त होईन् तर सिधा प्रश्न गर्नु भएथ्...

मेरो एउटा साथी छ (हुनुहुन्छ)

 " नीराजन, मेरो बेस्ट फ्रेन्ड हो ।" जन्मेर २६ वर्ष बिताएको देश नेपालमा मलाई यस्तो भन्ने कोही थिएन् । तर यतै फिनल्याण्ड आइपुगेपछि,  मलाई यस्तो भन्ने एक जना भेट्टिएकी थिइन् ।  जोसँग बसेर एकै कप चिया वा कफि पिएकै थिइँन्, मैले । मनभरीका बह न मैले उनीसँग केहि पोखेकै थिएँ, न त उनले विशेष केही त्यस्त्तो साझा गरेकी थिइन् मसँग । तर मलाई चिन्ने र मसँग सम्पर्कमा रहेका धेरै साथीभाइसँग उनले सुनाउन बिर्सेकी रहिन्छिन् कि निराजन उनको बेस्ट फ्रेन्ड हो ।  यो पढ्दै गर्दा यहाँलाई लाग्ला, कि आफूलाई बेस्ट फ्रेन्ड बताउने साथीका सम्बन्धमा लेख्ता पनि यसले किन भूतकालको प्रयोग गर्यो ? प्रश्न स्वभाविकै हो तर मेरो जवाफ अलिकति अस्वभाविक लाग्न सक्ला यहाँलाई । कि मलाई बेस्ट फ्रेन्ड भन्ने उनको, खासमा म  फ्रेन्ड पनि थिइँन् । न उनी थिइन्, मेरो कुनै त्यस्तो विशेष मित्र । बस्, हाम्रो सामान्य चिनजान मात्र थियो । केहि मानिसहरू हुँदारहेछन्, जो सामान्य चिनजानलाई मित्रताको नाम दिदाँरहिछन्, उनले जस्तै । अनि कोही यस्ता पनि हुँदा रहिछन् कि जोसँग हामी विशेष सामिप्यतामा भएको ठानेका हुन्छौं, तर उनीहरूका ...

बोई, बार्ह वर्षमा खोलो किन फर्किएन् ?

हिजो भर्खर जस्तो लाग्छ, २७ औं वसन्तमा हिड्दै गरेको म विना कुनै योजना देश छाडेर परदेश हिडेको । आज १२ वर्ष नाघिसकेछ, परदेश भनिएको ठाम देशजस्तै अनि देश ठानिएको ठाम परदेशजस्तै भएको । मेरी बोइ भन्नुहुन्थ्यो, "बार्ह बर्षमा खोलो फर्किन्छ ।" बार्है बर्ष वितिसकेछन्, म मान्छे भएर होला सायद आफूले आएको बाटैबाटो घर फर्किन नसकेको ! बोइ नफर्किने गरी गएको पनि ५ वर्ष त नाघिसकेछ, सायद अझै हुनुहुन्थ्यो भने फोन गरेर म सोध्दो हुँ, - बोइ बार्ह वर्षमा खोलो कसरी फर्किन्छ ? सिकाइमाग्दो हुँ फर्किने सुत्र, शिरोपर गर्दो हुँ ती सुत्रहरू र लाग्दो हुँ ढोडेनीको पक्की पुल तरेर किनारै किनार तेर्सिएर घैयारासम्म अनि अलिकति माथि उक्लिएर हाम्रा जिजुको पालादेखिको हाम्रो स्थायी ठेगाना उही ढुंगेपाली टोलमा । छिर्दो हुँ आफ्नै मेहनतले बनाएको साढे दुई तले पक्की घरको दैलोभित्र ।           दिनहरू यस्ता पनि थिए, जहिले म कविताहरू लेख्ने गर्थेँ । मेरा कविताहरूमा देश छाड्नेहरूलाई स्वदेशमैं बस्नु भनेर आव्हान हुने गर्थे । अहिले म तीनै कविताहरूका पात्र बनेर आफैले बाँच्नु परेको परिस्थितीलाई पचाउने प्रयत्न गर्दै...

क्लोरिनको झोल, वैज्ञानिकहरू र मेरी बोइको मुड्की

मेरो बाल्यकाल लगभग बोईसँगै बित्यो । त्यो चकचक गर्ने समय भएकाले मेरो चकचकसँग बोईलाई बेलाबेलामा झिझो लाग्नु स्वभाविक नै थियो । त्यसैले मैले अति नै अटेर गरेपछि बोईले मलाई भन्नुहुन्थ्यो -  "अहिले गाडूँला मुड्की (मुड्कीले हान्छु) ।" तर अहँ कहिल्यै पनि एक झापड खानुपरेन । मुड्की नै खानु नपरेपछि मेरो चकचक थामिने कुरै थिएन, त्यसैले बोईले पनि मुड्की गाडूँला भन्न छाड्नुभएन अनि मैले चकचक गर्न । मेरी बोईले यस धरा छोडेको पनि यहि हिउँदमा बर्षदिन पुग्दैछ, तर बोईले भन्ने गरेको "अहिले गाडूँला मुड्की" मेरो मनमा गडिरहेको छ, अनि यसो सोच्छु, दुईचार पटक बोईले साँच्चिकै मुड्की गाड्नुभएको भए, मेरा चकचक उहिले पहिले नै खत्तम हुन्थे कि ?  तर खासमा चकचक भन्ने जिनिस त्यत्तिकै खत्तम भएर गैहाल्ने कुरो हैन रहेछ । न त यो उमेर बढ्दै गएपछि आफै घट्दै र पछि निस्तेज नै हुने रहेछ । यसले खासमा उमेर बढ्दै गएर केश पाक्दै गएपनि आफ्नो स्वरूपमा अलिकति फेरिदै तरह तरहका रूपमा प्रकट हुँदै पो जाँदो रहेछ कि ? भन्ने निचोडमा पुगेको छु । यस्तै केहि केश पाक्नै थालेका मान्छेहरूको चकचक कोरोनको त्रास बढ्दै गएपछि अलिकति भि...