Skip to main content

साला नेताहरुले देश खत्तम पारे !

एउटा बाबा आफ्नो अभिभावकत्व राम्ररी निर्वाह गर्न सक्दैन । बिहान उठ्दा बित्तिकै भट्टीतिर लाग्छ । टिल्ल परेर राती अबेरमात्र घर फर्कन्छ । आफ्ना सन्तानसन्तती र श्रीमतीको भरणपोषणमा कुनै ध्यान दिदैन । तैपनि आफ्ना जड्याँहा साथीहरुसँग हरेक साँझ आफ्ना असफल जिन्दगीको तिक्तता पोख्दछ – साला नेताहरुले देश खत्तम पारे !
भर्खरमात्र आफ्नो शिशुको पास्नी उम्काएकी एउटी आमा आफ्ना स्तनका स्वरुप बिग्रने भयले शिशु पाँच/छ महिना पुग्दासाथ स्तनपान गराउन छाड्छे । शिशुको स्याहारसुसारमा भन्दा बढ्ता आफ्नो सुन्दरता कायम राख्नमा ब्यस्त हुन्छे । बुढीभएकी सासुआमासँग गुनासो गर्नमै कति समय गुजार्छे । फेरि पनि आफ्ना दामली नवविवाहिताहरुसँग देशको राजनीति बिग्रेकोमा गुनासो गरेकै हुन्छे – फटाहा नेताहरुले सबै खत्तम पारे । देश लथालिङ्ग पारे !
एउटा रोजगार युवक आफ्नो काम कहिल्यै समयमा गर्दैन । आफ्नो कामप्रति ऊ कहिल्यै जिम्मेवार बन्दैन । सहकर्मीहरुसँग आफ्नो हाकिमका बारे गुनासो गरिरहन्छ । सार्वजनिक यातायातमा भाडा बचाउन कलेज नपढेपनि बिद्यार्थीको नक्कली परिचयपत्र बनाएर बिद्यार्थी सहुलियतको फाइदा लुट्छ । पैसा बचत गर्न नसकेकोमा विदेशिने योजना बनाउँछ । र, आफ्ना सबै दुर्दशाहरुको भागीदारी सिङ्गो राज्यव्यवस्थालाई लगाउँछ । अनि कुनै एउटा सार्वजनिक स्थानमा आफ्ना केहि साथीहरुसँग जागिरेको पोज झार्दै सूर्य फिल्टरको एक सर्कोसँगै दुखेसो बिसाउँछ – साला नेताहरुले देश खत्तम पारे !
एउटा सरकारी कर्मचारी जागिर पकाउनका लागि मात्र कार्यालय जान्छ । सरुवा बढुवाको चाकरीको लागि नेताको झोले हुन्छ । शिशिर याममा कार्यालय बन्द नभैन्जेल प्रायःजसो घाम लागिराख्ने कार्यालय बाहिरको चौरमा गजधम्म परेर बस्छ । दश मिनेटमा हुने कामका लागि सेवाग्राहीलाई दुई घण्टाभन्दा बढि झुलाउँछ । काम गरेवापत राज्यबाट नियमित तलबसुविधा लिएकै हुन्छ तरपनि सेवाग्राहीबाट अलिकति दाम उपहारको ख्वाहिश राख्न बिर्सदैनन । तीसचालिस थान हजारका नोटमा विदेशीलाई स्वदेशी बनाएर नागरिकताको प्रमाणपत्र बेच्छ । कानुनतः अवाञ्छनीय सबै कामहरु विशेष आर्थिक चलखेलमा वाञ्छनीय र वैध बनाइदिन्छ । जस्तो मालअड्डाको कर्मचारी एउटाको जग्गा अर्काको नाममा पास गराउने सम्म ल्याकत राख्दछ । विद्युत चुहावट रोक्न गएको विद्युतको कर्मचारी दुईचारसय दाममा सर्वसाधारणलाई उल्टै विद्युत कसरी चोर्ने प्रशिक्षण दिएर आउँछ । जिल्ला विकास समितिको इन्जिनियर उपभोक्ता समितिसँग मिलेर नक्कली बीलभरपाई पास गराउँछ । राजमार्गमा ट्राफिक ब्यवस्थापनका लागि खटिएको ट्राफिक प्रहरी पचास रुपैयाँ दाममा हुटभरी सामान राखेको बस, माइक्रोलाई कारबाही नगरी यात्रा सुचारु गर्ने अनुमति दिन्छ । भन्सारमा चुहावट रोक्न बसेकाहरु भन्छारछली गर्ने तस्करहरुसँग घनिष्ट सम्बन्ध राख्दछन् । सबैले नीजिलाभका लागि बेथितीको कारक आफू भैरहेको इन्कार गर्छन । अनि फेरि चिया वा भट्टी गफमा उनीहरुकै गुनासो हुन्छ – साला स्वर्गजस्तो देशलाई नेताहरुले खत्तम पारे !
आफ्ना नीजि स्वार्थको परिपूर्तिका लागि “जे पनि गर्न पछि नपर्ने” मान्छेहरुको कमी छैन हाम्रो देशमा । जस्तो सुनमा मिसावट भो भनेर सरकारले अनुगमन गर्दा सुनपसल बन्द हुन्छ । पानीमा अखाद्य पदार्थ मिसावट छ सरकारले अनुगमन र कार्वाही शुरु गर्छ पानी बेच्नेहरु पानी बेच्नै बन्द गर्छन । ग्याँसको आपूर्तिमा सहजताकायमका लागि सरकार दुई रंगको सिलिन्डर ब्यवस्था गर्न खोज्छ, ग्याँसबेच्नेहरु किचलो झिक्छन् अनावश्यक ! सरकारले जे गर्न खोजे पनि असफल हुन्छ मेरो देशमा । त्रिशुली थ्रि ए को क्षमता वृद्धि गर्ने निर्णय गर्छ सरकार पूर्वमन्त्रीहरु बखेडा झिक्छन् – कमिसनको चलखेल भो । सरकार लाचारीपूर्वक निर्णय फिर्ता लिन्छ । अनि फेरि परियोजना स्थलका आम सर्वसाधारणहरु आन्दोलन गर्छन – खबरदार सरकार निर्णय फिर्ता लिन मिल्दैन । क्षमता बृद्धिको निर्णय पूर्ववतः कायम गर ! यी रमिताहरुका बारेमा खबर पढ्दा र हेर्दै गर्दा म बबुरो बडो सोचमग्नमा पर्छु – हैन सरकारले गर्नुपर्ने चाँहि के हो ?
भएकै के हो भने अधिकांश हामी नेपालीहरुमा एउटा नराम्रो मानशिकता छ – म मात्र राम्रो, अरु सबै खराब ! आफूलाई मात्र राम्रो देख्ने हाम्रो नजरले अरु जोकोहीको पनि राम्रो भन्दा नराम्रो कुरो बढि देख्दो रहिछ । हाम्रो दृष्ट्रिमा दोश छ । मेरो एकदमै सीमित ज्ञानले बन्छ – हामी सबैमा आत्मजागरण हुनु आवश्यक छ । पहिला हामी सुध्रौ अनि अरु नसुध्रेकोमा गुनासो गर्ने बानी बसालौं । आलोचनाका लागि आलोचना हैन परिवर्तनका लागि आलोचना गर्ने बानी बसालौं ।

Comments

  1. ah thik xa guru...gajjab lago..lekh matra haina yesko gudi pani thik lago...kuro 100 percent sahi ho !

    ReplyDelete

Post a Comment

प्रतिक्रिया ब्यक्त गर्दा सभ्य र सुसंस्कृत शैली प्रयोग गर्नका लागि सम्पूर्णमा सविनय अनुरोध गर्दछु ।

लोकप्रिय पोष्टहरू

क्लोरिनको झोल, वैज्ञानिकहरू र मेरी बोइको मुड्की

मेरो बाल्यकाल लगभग बोईसँगै बित्यो । त्यो चकचक गर्ने समय भएकाले मेरो चकचकसँग बोईलाई बेलाबेलामा झिझो लाग्नु स्वभाविक नै थियो । त्यसैले मैले अति नै अटेर गरेपछि बोईले मलाई भन्नुहुन्थ्यो -  "अहिले गाडूँला मुड्की (मुड्कीले हान्छु) ।" तर अहँ कहिल्यै पनि एक झापड खानुपरेन । मुड्की नै खानु नपरेपछि मेरो चकचक थामिने कुरै थिएन, त्यसैले बोईले पनि मुड्की गाडूँला भन्न छाड्नुभएन अनि मैले चकचक गर्न । मेरी बोईले यस धरा छोडेको पनि यहि हिउँदमा बर्षदिन पुग्दैछ, तर बोईले भन्ने गरेको "अहिले गाडूँला मुड्की" मेरो मनमा गडिरहेको छ, अनि यसो सोच्छु, दुईचार पटक बोईले साँच्चिकै मुड्की गाड्नुभएको भए, मेरा चकचक उहिले पहिले नै खत्तम हुन्थे कि ?  तर खासमा चकचक भन्ने जिनिस त्यत्तिकै खत्तम भएर गैहाल्ने कुरो हैन रहेछ । न त यो उमेर बढ्दै गएपछि आफै घट्दै र पछि निस्तेज नै हुने रहेछ । यसले खासमा उमेर बढ्दै गएर केश पाक्दै गएपनि आफ्नो स्वरूपमा अलिकति फेरिदै तरह तरहका रूपमा प्रकट हुँदै पो जाँदो रहेछ कि ? भन्ने निचोडमा पुगेको छु । यस्तै केहि केश पाक्नै थालेका मान्छेहरूको चकचक कोरोनको त्रास बढ्दै गएपछि अलिकति भि...

नांगो नाच, यौनधन्दा र राजधानी

मैले मेरो देशका बारेमा गर्व गर्दा अब गौतम बुद्ध, सगरमाथा, एकसिंगे गैंडा, जैविक विविधताले भरिपूर्ण देश वा जिउँदी देवी कुमारीको नाम लिनुपर्छ जस्तो मलाई लाग्दैन् । हामी अराजकता र उच्छृङ्खलताको सगरमाथा चढिसकेका छौं अब किन फोकटमा अरु अरु बहानामा नेपाली भएकोमा गर्व गर्नु ?! मैले यहाँ उल्लेख गर्न चाहेको सन्दर्भ मेरो पछिल्लो पटकको काठमाडौं भ्रमणको हो । यहाँले बुझिसक्नु भयो होला, काडमाडौं फगत हाम्रो देशको प्रशासनिक वा राजनैतिक राजधानी मात्र रहेन् । त्यो गुण्डाहरुको राजधानी हो, त्यो आन्दोलनकारीको राजधानी हो, हत्या, हिंसा र लुटपाटमा निमग्न अपराधीहरुको राजधानी हो । अनि राजधानी हो त्यो डान्स बारका नाममा नांगै नाच्ने तरुनी र उनीहरुका स्तन, नितम्ब वा हातको एक पटकको स्पर्शका लागि कामातुर बृद्ध सेठ र साहुहरुको पनि । मैले यसपटक यस्ता चार पाँच डान्सबारको भ्रमण गर्न पाएँ कि न जसको कुनै पत्रिका, रेडियो वा टेलिभिजनमा विज्ञापन नै देखिन्छन् न त त्यहाँ हुने कर्तुतका बारेमा तिनै पत्रिका, रेडियो वा टेलिभिजनका हेडलाइनहरु लेखिन्छन वा वाचिन्छन् ! न त ती ठाउँहरुमा समाजमा शान्ति, अमनचयन र सुव्यवस्थाको ठेक्का पाएका ...

एउटा सग्लो रात(कथा)

आषाढको एक शुक्रबारको साँझ बिश्वविद्यालयबाट घरतिर फर्कने क्रममा अलि ढिला भो । घरसम्म पुग्नलाई माइक्रो, अनि नगर बस सबैको आवातजावत बन्द भैसेकेको थियो । हिडेर एक घण्टाको पैदल यात्रा गर्ने दुस्साहस मैले गरिनँ । त्यसकारण, ट्याक्सीको पखाईमा त्यसै उभिरहेको थिएँ । आडैमा एउटी युवती आई । मतिर पुलुक्क हेर्दै मुसुक्क मुस्कुराई । मैले पनि मुस्कुराएरै उसको आगमनको स्वागत गरेँ । सोधी – “दाई ट्याक्सी कुर्नुभएको ?” “हजुर ।” मैले जवाफ दिएँ । “म पनि ट्याक्सी वेट गरिराखेको हेर्नु न अहिलेसम्म एउटा भेटेको छैन ।” युवतीले दुखेसो पोखी । मैले प्रश्न गरेँ – “कहाँ जानुपर्ने ?” “धेरै टाढा त हैन, मुस्ताङचोकसम्म पुग्नुपर्ने थियो ।” जवाफमा उसले भनी ।  उसको मुखबाट मुस्ताङचोक फुत्कदाँसाथ ममा नजानिदो उत्साह बढेर आयो । भनेँ – “ए, हो र ? म पनि त मुस्ताङचोक नै जान लागेको नी !” “ला हो र ? उसो भए त मज्जा भो नी, हजुर अनि मेरो दुवैको फिप्टी प्रसेन्टेज पैसा सेभ हुने भो नी त । एक्लै जाँदा त ४०० लिन्छ । अब दुई सयमै पुगिने भईयो ।” उसले खुशी ब्यक्त गरी । मैले पनि समर्थन जनाएँ – “हो त ।” अनि यो पनि जान्न चाहेँ कि ऊ के गर्...

गेष्टहाउस, यौन ब्यवसाय र कानुन

फोटो गुगल बाट सर्च गरि राखिएको हो । मेरो ख्यालमा हाम्रो नेपाली समाजमा सबभन्दा बढि गलत ढंगले ब्याख्या गरिने विषय केहि छ त, त्यो यौन सम्बन्धि सन्दर्भ नै हुनुपर्छ । मानिसहरू यौनका विषयमा यति गम्भिर देखिन्छन् कि कोही व्यक्तिको कोही युवतीसँग उठबस बढ्न थाल्यो भने मान्छेहरू उनीहरूका विषयमा टिकाटिप्पणी गर्न एकदमै लालयित हुन्छन् । राम्रा/नराम्रा, जायज/नाजायत हरेक किसिमका टिप्पणीहरू हुन पुग्दछन् । अझ कुनै पनि व्यक्ति यौनका मामलामा कमजोर देखियो भने त झन उसको दीनदशा बिग्रयो भन्ने जाने हुन्छ । मानौं उसले यति ठूलो अपराध गरेको छ कि जिन्दगीभर उ क्षमायोग्य मान्छे हुनै  सक्तैन । भन्न त मान्छेहरू भन्छन्, यौन प्राकृतिक कुरा हो । जैविक आवश्यकता हो । र, यसको आवश्यकतालाई कसैले पनि नकार्न सक्तैन । तर मान्छेहरू जब कोहीला ई  यौनका विषयमा खुल्न थालेको पाउँछन् अनि फेरि फरक बन्न पुग्छ, उनीहरूको दृष्टिकोण । अब यौन न त प्राकृतिक कुरा नै हुन्छ न त जैविक आवश्यकता नै । मान्छेहरू यसला ई  सामाजिक संस्कार अनि मूल्य र मान्यतासित जोडेर हेरिदिन्छन् । अरू त अरू एक बलात्कृत नारीको विवशताको समेत खिल्ली उडाउन ...

प्रचण्ड, निशानी, र हामीहरू

' राती दश बजेको आलर्म सेट गर्नु, ठ्याक्कै टाइममा हस्तमैथुन गर्नुपर्छ । '  ब्यक्तिको नाम ट्याग गरेर उनले फेसबुकमा भित्तेलेखन सम्प्रेषण गर्ने गर्थे । उनको भित्तेलेखनमा अंकित ब्यक्ति उनका हितैषी मित्र हुन होइनन् त्यो मेरो सरोकारको कुरो रहेन् । किन्तु, धवलागिरिका पत्रिकाहरूमा स्तम्भकारको परिचय स्थापित गरिसकेका उनको स्तरको ब्यक्तिले फेसबुकमा यस्ता भित्तेलेखनहरू सम्प्रेषण गर्नु कत्तिको उचीत थियो भन्ने मेरो प्रश्न हो ।   पछिल्ला दिनहरूमा एउटा राम्रै चर्चा बटुल्न सफल अनलाइन पत्रिकाहरूमा प्रचण्ड लक्षित लेखहरू मार्फत स्थापित लेखकको परिचय बनाएका उनलाई माथि उल्लेखित उट्पट्याङ यौनजन्य खुराक फेसबुकमा पस्केका कारण केहि फेसबुके साहित्यकारहरूले यौन कविको उपनाम पनि भिरा ई दिए । र, उनी जबरजस्त यौन कविको छवि निर्माणको दिशामा अग्रसर हुन थाले । धन्य अनलाइन पत्रिकाले उनला ई  यौन कवि हुनबाट बचाए, र एउटा परिचय बनाइ दिए- दिल निशानी मगर । निशानीको लेखन शैली विशिष्ट छ । त्यो एकदम जबरजस्त छ । सुन्दर बान्की परेका वाक्य गठन र उस्तै वाचनप्रिय शब्दको छनौटमा उनको शिल्पमाथि डा. गोविन्द भट्टरा ई ...