Skip to main content

त्यो एउटा कवि !

काठमान्डुमा बिबिएस प्रथम वर्षको अन्तिम परीक्षाको परीक्षा फाराम खुलिसकेको थियो, मैले काठमान्डु बसाईलाई टुंग्याउने निर्णय गरेँ । भएका सबै सामान पोको पारेर म घर फर्केपछि मेरा आमाबुबा दुवैजना मसँग निकै नै रिसाउनुभयो । नौ महिने काठमान्डु बसाई अवधीभर पनि बुबाले मलाई जागिर खाँदै पढ्ने वातावरण गराउँछु भनेर जुन प्रतिबद्धता ब्यक्त गर्नुभएको थियो त्यो पूरा हुन नसकेपछि मैले घर खबरै नगरी काठमान्डु छाडेको थियो । घर आएको एक महिनापछि मैले बागलुङ बसाई थालेँ ।

बागलुङमा जागिरको मेसो मिलाएको थिएँ । नातामा मामा पर्ने छिमेकी मोहन महतले मलाई बागलुङको एक आवासीय बिद्यालयमा जागिर शुरु गर्ने वातावरण मिलाईदिनुभएको थियो । र, त्यतिखरको मेरो बागलुङ बसाईले नै हो मलाई मेरा यी आदर्श ब्यक्तित्वसँगको सामिप्यता जुराईदिएको ! बागलुङमा साहित्यिक गतिविधी निकै नै फस्टाएको थियो त्यो बेला । मेरा अनन्य मित्रहरु प्रकटकुमार, दिल श्रीष, राम अविरल, मोहराज शर्मा र अरुण अनामी लगायतहरु मासिक काब्य गोष्ठी सञ्चालनका लागि निकै नै सक्रिय थिए । र, उनीहरुलाई राम्रो साथ दिएका थिए केहि गुणस्तरीय युवा कविहरुले जसमध्ये एक थिए – यी मेरा प्रिय कवि !

म भूपी शेरचनका कविताहरु निकै नै रुचाउँछु, जस्तो मेरो रुचीका कविताहरुमा यी मेरा आदर्श कविका कविताहरु पर्दछन् । काब्यगोष्ठी यी मेरा कवि नियमित हुन्थे, र धेरै जसो तारिफ उनका कविताले नै पाउँथे । काब्य गोष्ठीमा सृजना वाचन गर्न र सुन्न गएकाहरु सबै उनको कवितामा मन्त्रमुग्ध हुन्थे । खासगरी उनको कवितामा एउटा नारी पात्रको प्रयोगले पनि प्रत्येक महिनाका काब्य गोष्ठीहरुमा अन्य कविहरू निकै व्यग्रतापूर्वक उनको “फूलकुमारी” कविता श्रृङ्खलाको प्रतिक्षा गरिरहेका हुन्थे । कपडाको पाइन्ट र सेता कमिजमा काव्य गोष्ठीमा उपस्थित हुने यी कविको नाम र लवाईले मलाई निकै नै आकर्षित बनाउथ्यो । भवभिन्न, एक अर्थमा मेरो पनि उनको जस्तै “क्याची” नाम भैदिएको भए, धेरैको मुखमा मेरो पनि नाम झुन्डिदो हो भन्ने मेरो बुझाई थियो । तर जब उनका कविताहरुले मलाई लालयित पारे, अनि लाग्यो कवि हुने नामले हैन कविताले रहेछ ! उत्कृष्ट सृजनाले रहेछ !

रवाफिलो र भडकिलो पोशाकलाई बहिष्कार गर्ने मेरा प्रिय कविको लवाईबाट म निकै नै प्रभावित भएँ त्यतिखेर । मैले मसँग भएका तीन थान जिन्स पाइन्ट लगाउन छाडिदिएँ, र उनले जस्तै कपडाको पाइन्ट लगाउन थालेँ । हो, त्यहिसमयदेखि मैले विश्वास गर्न थालेँ कि पोशाकले मान्छेको ब्यक्तित्व हैन रवाफको प्रदर्शन गर्दछ ! किनकी भवभिन्नको पोशाकले उनको काव्यिक चेतमा कुनै प्रभाव पारेको मैले देखिनँ । उनको साधारण लवाईले उनलाई रोक्न सकेन – असाधारण कविता सृजना गर्न !

भवभिन्नबाट मलाई भएको अर्को महत्वपूर्ण सिकाई भनेको मानिसहरुलाई आदरपूर्वक सम्बोधन गर्नु हो । उनले के साना, के ठूला सबैलाई तपाइँको सम्बोधन गर्थे उसबेला ! मलाई “तपाइँ” को सम्बोधन गर्ने पहिलो अग्रज कविको नाम भवभिन्न हो ! उनीसँगबाट म यसरी प्रभावित भएकी उप्रान्त मैले मेरा धेरै समकक्षीहरुलाई “तपाइँ” को सम्बोधन गर्न शुरु गरेँ जुन अहिलेसम्म उस्तै छ ! उनीबाट मैले राम्रा कविताहरु कोर्ने प्रेरणा पाएको छु । केही पाठकहरुले मैले कोरेका कविताहरु राम्रा छन् भनेका छन यसको सिधा अर्थ हो – मैले भूपीको कवित्व बुझ्दैछु, मैले भवभिन्नलाई पछ्याउँदैछु ! 

भवभिन्नका विषयमा लेख्दै गर्दा एउटा छुटाउनै नहुने कुरो के हो भने उनी कविताको संग्रह प्रकाशन गरेर धेरै जसो धौलागिरीका साहित्यकारहरुले झैं साथीहरुलाई जबरजस्ती आफ्ना कविताहरु, कथाहरु, उपन्यासहरु बिकाउने पक्षमा थिएनन । जतिबेला मैले उनलाई भेटेको थिएँ, त्यतिखेर मैले एउटा उपन्यास प्रकाशित गरिसकेको थिएँ । त्यसैले मैले उनलाई प्रश्न राखेको थिएँ, “कविवर, मेरो त कृति प्रकाशित भैसक्यो हजुरले कविता सङ्ग्रह कहिले प्रकाशन गर्ने ?” कविको जवाफ रह्यो – “म कविताको गुणस्तरियतामा विश्वास राख्दछु, कविता संग्रहको प्रकाशनमा हैन !” उनको यहि जवाफले नै हो मलाई मेरो पहिलो कृति प्रकाशनको अर्को सात बर्षसम्म कुनैपनि कृति प्रकाशन नगर्न उत्प्रेरित गरेको ! हो, त्यसपछि मलाई संख्यामा भन्दा गुणस्तरमा ध्यान दिन प्रेरणा जाग्यो । आँशु र पसिना कविहरुको भीडमा राम्रो कविता लेख्न सक्ने कवि बन्ने प्रेरणा जगायो ! 

मेरो बुझाईमा यी मेरा प्रिय कवि, मेरा प्रेरक ब्यक्तित्व धौलागिरिका कथित थुप्रै वरिष्ठ कविहरुभन्दा उत्कृष्ट कविता लेख्दछन् । कविता बोल्दछन् । र, कविता बुझ्दछन् । मेरा प्रिय कवि, यसैगरी म तिम्रा कविताहरु पढ्न पाउँ जस्तो तिमीले कुनैदिन सुनाएका थियौं – 
कडा पत्थरमा झरीले
पानीको मुल रसाएजसरी धेरै समयपछि
तिमीले गाउने एउटा गीतमा
मेरो पनि नाम भेटियो फूलमाया
त्यसलाई तिमीले
अरू शब्दजसरी नै
गाइदिनु हृदय खोलेर !
भवभिन्न

Comments

लोकप्रिय पोष्टहरू

अनि रोशन भाइले टिपेछन् ६ बाल्टिन बेरी

गएको साल, हेर्दै कलिला देखिने दुई जना ठिटाहरू तिक्कुरिला रेल बिसौनीको कुनामा मस्त चुरोटको पफ लिदैं गरेका बेला, "भाइहरू नेपाली हो ?" भनेर मैले सोधेको थिएँ । मेरो प्रश्न भुँइमा झर्न नपाउँदै, आफूले तान्दै गरेको चुरोट आफ्नो साथीलाई दिदैँ, झन कलिलो देखिने ठिटोले भनेथ्यो, "हो दाई । कसरी पो ठम्याउनु भो ?"  दुई फरक मुहारको बनोट लिएका मानिसहरू सँगै बसेर एउटै चुरोट तान्दैछन् भने ती पक्कै नेपालीहरू हुनुपर्छ, त्यसमाथि तिमीहरू नेपाली मैं बातचित गर्दै थियौ नी त । मेरो जवाफ सुनेपछि त्यो ठिटोले कपाल कन्याउँदै भनेथ्यो, "हाउ दाजु पनि, सारै मजाको पो हुनुहुदोँ रहिछ !" मैले बात मार्न खोज्दा, निसंकोच बात मार्न खोज्ने ठिटो त पूर्वतिरको लिम्बु भाइ रहेछन् । अनि खासै बात मार्न नचाहने चाँहि रहिछन् - काठतिरका बाहुन भाइ ।  त्यो दिन ती भाइहरू हेलसिन्कीबाट सवा घण्टाको रेल यात्रामा पुगिने ठाउँबाट काम पाइने आशामा साथीलाई भेट्न आएका रहेछन् । आफूलाई भेट्न निम्ता दिएको साथीसँग भेट  नभएपछि  कामको खोजीमा हेलसिन्की झरेका उनीहरूलाई  आफू बस्ने ठाउँतिर फर्कने क्रममा मैले भेट्न पुगेको थिएँ । छोटो भ...

घर कहाँ हो दाजुको ?

अन्तिम पटक ह्वाट्स एपकलमा तेर्ह मिनेट कुराकानी भएको ठ्याक्कै तीन महिनापछि ह्वाट्स एपमा तिमीलाई मेरो पछिल्लो ब्लग पोष्टको लिंक साझा गरेथेँ, करिब तीन हप्तापछि आजै बुनेले मीठो टिप्पणीसहितको सन्देश प्रवाह गर्ने क्रममा अम्रिकाबाट सोधी पठायौ, "Dai, I have a question, where is home? Nepal or Finland?" सायदै बुने तिम्रो प्रश्न यत्तिमै मात्र सक्किन्थ्यो भनेपनि मैले सजिलै भनिदिन सक्थेँ होला जसरी हाम्रै म्याग्दीका लोकगायक खड्ग गर्बुजाले आफ्नो ' पिरती ' एल्बमको एक गीतमा सोध्दा प्रश्न, "घर कहाँ हो मायालु?" कति सजिलै जवाफ दिएथीन् गायिकाले, "हिमालको काखैमा ।" तर तिम्रो प्रश्नमा जवाफ मात्र दिएर पुग्थेन्, त्यसले अन्तःस्करणको भाव पनि जान्न चाहन्थ्यो किनकी त्यसमा तिमीले थपेर पठाएथ्यौ - "What is your feeling since you've lived so many years in Finland?" म फिनल्याण्ड टेकेको वर्षदिन पनि त पुगेको थिएन् जतिबेला सन् २०१३ को हिउँदमा फिनल्याण्डमा मलाई पहिलो कामका लागि भनसुन गर्दिनुभएका दाजु राजन सुवेदीले, तिम्रो जत्तिकै गम्भीर त होईन् तर सिधा प्रश्न गर्नु भएथ्...

खाल्डोमा गाडी, जेलमा साथीः एक आत्मसंवाद

सधैं पुगिरहेको गन्तव्य थियो । गन्तव्यमा गुगल म्याप्सले सिफारीश गरेको बाटो भएर जाँदा मैले हठात गाडी मोड्नुपर्ने अवस्था बन्यो । हतपत गाडीलाई पार्किङमा छिर्ने बाटोतिर छिराउँदा, मैले हाँकेको गाडीको भाग त्यस बाटोको छेउमा कम, बाटोको छेउतिरको खाल्डोमा बढी पर्न जाँदा पछाडिको एउटा पाङ्ग्रोले भुँइ छाडेको विचित्रको स्थितिमा पुग्यो । यो आजैको घटना हो, केहि घण्टा अगाडिको । मलाई कुनै चोटपटक लागेन । गाडीमा विशेष क्षति पनि भएन । तर गाडीलाई त्यस विचित्रको स्थितीबाट बाहिर ननिकाल्दासम्मको मेरो जीवनको त्यो पूरा १ घण्टा १५ मिनेटले मलाई केहि विशेष ज्ञान भने अवश्य दिलायो ।  म जुन विचित्रको स्थितीबाट गुज्रिएर अहिले यो ब्लगपोष्ट लेख्तैछु, सम्झनामा मेरा केहि चिनजानका र केहि घनिष्ट मित्रहरूको तस्बीर एकतमास मेरो दिमागमा घुमिरहेको छ जो केहि समय अगाडिदेखि सहकारी ठगी प्रकरणमा पुर्पक्षका लागि थुनामा छन् । के ति मेरा साथीहरूले पनि यस वयमा जुन स्थितिको सामना गरिरहेका छन् त्यसका बारे दैनिकी लेख्दै होलान् ? थाहा छैन्, कसले कहिलेदेखि सहकारीमा जम्मा हुन आएको बचतकर्ताको रकमलाई मनोमानी तवरले आफ्नो नीजि लाभको लागि प्रयोग...

मेरो एउटा साथी छ (हुनुहुन्छ)

 " नीराजन, मेरो बेस्ट फ्रेन्ड हो ।" जन्मेर २६ वर्ष बिताएको देश नेपालमा मलाई यस्तो भन्ने कोही थिएन् । तर यतै फिनल्याण्ड आइपुगेपछि,  मलाई यस्तो भन्ने एक जना भेट्टिएकी थिइन् ।  जोसँग बसेर एकै कप चिया वा कफि पिएकै थिइँन्, मैले । मनभरीका बह न मैले उनीसँग केहि पोखेकै थिएँ, न त उनले विशेष केही त्यस्त्तो साझा गरेकी थिइन् मसँग । तर मलाई चिन्ने र मसँग सम्पर्कमा रहेका धेरै साथीभाइसँग उनले सुनाउन बिर्सेकी रहिन्छिन् कि निराजन उनको बेस्ट फ्रेन्ड हो ।  यो पढ्दै गर्दा यहाँलाई लाग्ला, कि आफूलाई बेस्ट फ्रेन्ड बताउने साथीका सम्बन्धमा लेख्ता पनि यसले किन भूतकालको प्रयोग गर्यो ? प्रश्न स्वभाविकै हो तर मेरो जवाफ अलिकति अस्वभाविक लाग्न सक्ला यहाँलाई । कि मलाई बेस्ट फ्रेन्ड भन्ने उनको, खासमा म  फ्रेन्ड पनि थिइँन् । न उनी थिइन्, मेरो कुनै त्यस्तो विशेष मित्र । बस्, हाम्रो सामान्य चिनजान मात्र थियो । केहि मानिसहरू हुँदारहेछन्, जो सामान्य चिनजानलाई मित्रताको नाम दिदाँरहिछन्, उनले जस्तै । अनि कोही यस्ता पनि हुँदा रहिछन् कि जोसँग हामी विशेष सामिप्यतामा भएको ठानेका हुन्छौं, तर उनीहरूका ...

अनि मलाई खुबै राजनीति लाग्छ ...

कहिले काही मैले फोकस गुमाएको जस्तो मेरा नजिकका प्रिय मान्छेहरूले महशुस गर्नुहुन्छ ।  राजन दाईले अस्ति फोन गरेपछि पो झल्याँस्स भएँ । वहाँको गुनासो मिश्रित प्रश्नले सिधै मेरो दिमागमा झड्का दिन पुग्यो, दाईसँग खास घुलमिल नभएकाहरूलाई चाँहि वहाँको प्रश्नले दिमागमा हैन् सिधैं मुटुमा हान्न सक्छ । वहाँका प्रायः प्रश्नहरू तारा खेलमा निशाना लगाउन प्रयोग हुने वाण जस्तो सिधा र तिखो हुन्छन् । जस्तो मेरो दिमाग मैं झङ्कार लेराउने प्रश्न थियो वहाँको,  "हैन पाक्षिक रूपमा ब्लग अद्यावद्यिक (अपडेट) गर्छु भन्या हैन् ? एक महिना पुग्न लाग्यो त सर !"    मलाई व्यंग्य गर्नुपर्दा दाइले सर भन्नुहुन्छ, अनि वहाँलाई चाहिँ म भन्छु, साहुजी । यत्तिमा मात्र दाजुको प्रश्न सिमित हुन्थ्यो भने, सायदै म आजको यो ब्लग लेख्न बस्थेँ । तर वहाँको प्रश्नसँग व्यंग्यमिश्रित सानो जिज्ञासा पनि थियो, "खुबै चुनाव लाग्या छ हैन् तिमीलाई !?" यो जिज्ञासामिश्रित व्यंग्य हो या व्यंग्य मिसिएको जिज्ञासा । या यो जिज्ञासा हुँदै नभएर केवल व्यंग्य मात्र थियो । तर जेहोस् यो केहि न केहि चाँहि पक्कै थियो ।  खुबै चुनाव लाग्ने आफत ...