Skip to main content

एनआरएनए - नट रिप्लेशएबल अर नट एसेप्टेबल ? के बनाउने ?

                 हेलसिन्कीबाट ३७ किमी पर अरू डेढ दुई दर्जन नेपाली विधार्थीहरूले जस्तै भर्खर पढाई शुरू गरिरहेको मलाई यो देशमा पनि एनआरएनए भन्ने कुनै संस्था छ भन्ने थाहा थिएन । धरोधर्म, फिनल्याण्डमा गैर आवासीय नेपालीहरूको संस्था जिवित छ, वर्षमा दुईचार कार्यक्रमहरू गर्छ भन्ने कुरो मैले थाहा पाएको मुश्किलले साढे २ वर्ष भए होला । उसो त गैर आवासिय नेपालीहरूको संगठन (एनआरएनए) को २०१७ मा संसोधन हुनुपूर्वको विधानले तोकेको योग्यता अनुसार, २०१३ को मार्चसम्म म यस संस्थाको सदस्य बन्न योग्य गैर आवासीय नेपाली नागरिक थिएँ । 

                   म, यस संस्थाको सदस्य भएको हालै एक वर्ष मात्रै भएको छ । मेरो चिनजानका करिब ९० प्रतिशत फिनल्याण्डबासी नेपाली मित्रहरू यस संस्थामा औपचारिक रूपमा  जोडिसकेका छैनन । यो लेख तयार पार्दै गर्दा एनआरएनएको विश्वभरका राष्ट्रिय संघमा आबद्द सदस्यहरूको केन्द्रिय तथ्याङ्क भण्डारमा खोजी गर्दा फिनल्याण्डबाट मात्र ८३ जना यस संस्थामा आबद्द भएको पाएँ । परन्तु, करिब २ हजार ५ सय नेपालीहरूको बसोबास रहेको भनिएको यस देशमा रहेका नेपालीहरूबीच एनआरएनएको पहुँच किन कमजोर रह्यो त ? संस्थाको आसन्न निर्वाचनका बखत एनआरएनए फिनल्याण्डको कार्यशैली, कार्यसम्पादन, सङ्कुचित सञ्जाल लगायत विविध विषयमा बहसको शुरूवात गरिनु वेशै होला ।

१. संस्था सिमित घेरामा राख्न खोजिनू

उसो त विधान मै संस्थाको उद्देश्य शिर्षकको प्रारम्भ मै "विदेशमा बस्ने नेपालीहरूलाई एकजुट गराउने‍‍..." वाक्यांश उल्लेख गरिएको छ । तर फिनल्याण्डको हकमा यस उद्देश्यलाई प्राप्त गर्ने गरी कार्य सम्पादन गरिएको पाइएन । कुनै पनि औपचारिक या अनौपचारिक भेटघाटमा संस्थाको मुख्य पदमा रहेका मान्यवरहरूले आफूले देखे भेटेका सामान्य चिनजान भएका या नभएका कसैलाई पनि संस्थाको सदस्यता लिनका लागि आग्रह नगरेको धेरैको गुनासो रह्यो । हुन त, संस्थामा (क्रियाशिल) रहनुभएकाहरूलाई त्यसो भन्दा संस्थाले ब्यक्ति खोज्दै जाने हैन भन्ने पनि लाग्न सक्ला, तर त्यस्तो लागेको छ भने त्यो नीजको गलत बुझाई हो । संस्थाको संगठनको व्यापकताका लागि बागडोर सम्हाल्नेहरू नै बढि जिम्मेवार भएर लाग्नु पर्ने आवश्यकता रहन्छ । बरू, यसै पंक्तिकारले बेलाबखत एनआरएनएका क्रियाकलापहरूलाई विस्तार गर्दै धेरैभन्दा धेरै नेपालीहरू बिच पुग्नुपर्ने राय दिदा केहि पदाधिकारीहरूले घुमाउरो तरिकाले जवाफ दिदै बोर्ड मै आएर काम गर्नुपर्ने सुझाव दिए । तर अँह कहिल्यै पनि कसैले संस्थाको साधारण सदस्यता लिनका लागि एकपटक आग्रह सम्म गर्ने विनम्रता प्रस्तुत गरेनन । विगतदेखि नै सदस्यता वितरणका लागि आवश्यक पहलकदमी नलिने र सिमीत व्यक्तिहरू नै पदाधिकारी र कार्यसमितिमा सर्वसहमतिका नाममा दोहोरिने अवस्था रह्यो । 

२. नेपाली व्यवसायीहरूसँग सहकार्यको अभाव

हेलसिन्कीमा राम्रो व्यवसाय गर्दै आएका (हालै व्यवसायमा केहि नकारात्मक प्रभाव परेको भएपनि) नेपाली रेष्टुरेन्ट व्यवसायीहरूसँग संस्थाको आवश्यक सहकार्य, समन्वयको अभावका कारण संस्थाले संचालन गर्ने विभिन्न कार्यक्रम एवं संस्थाको भैपरी आउने खर्चको व्यवस्थापनका लागि प्रायोजनस्वरूप उपलब्ध हुन सक्ने नियमित आर्थिक स्रोतको जोहो गर्ने अवस्था निर्माण गर्न सकिरहेको छैन । बरू पछिल्लो घटनापछि संस्था र व्यवसायीहरूबीचको दूरी बढ्दै गएर आपसी विश्वासमा भिमकाय खाडल निर्माण हुने परिस्थिति निर्माण हुँदै गएको छ ।

३. कार्यक्रमहरूको अभाव

सामान्यतयाः एनआरएनए फिनल्याण्डको क्रियाकलापहरू यहि फिनल्याण्डमा रहेका नेपालीहरूको वृहत्तर विकास एवं उनीहरूले भोग्दै आएका विविध समस्याहरूका समाधानका लागि सघाउ पुग्ने गरी कार्यक्रमहरू बनाउने दिशातिर उद्यत भएको पाइँदैन । जस्तो कि कुलतमा फसेका युवाहरूलाई मद्दत पुग्ने खालका कार्यक्रम, त्यस्तै नेपाली कला,संस्कृति महत्व बुझाउने कार्यक्रमको अभाव । अझ, भर्खर उच्च शिक्षाका लागि फिनल्याण्ड आएका या अध्ययनरत विधार्थीहरूबिच त एनआरएनए फिनल्याण्ड नपुगेको मात्र हैन पुग्ने कोशिस सम्म नगरेको व्यापक जन गुनासो रहेको छ। 

अबको बाटो ?

मेरो ब्रम्हले देखेका मुख्य समस्याहरू माथि उल्लेख गरिसके, अतः हामीबिच एउटा यक्ष प्रश्न छ - अबको बाटो के हुनुपर्छ ? यसमा मेरो अति सामान्य जवाफ छ, आसन्न निर्वाचनमा निर्वाचित भएर जाने समूहले यी उल्लेखित समस्या समाधानका लागि पहलकदमी लिने । हुन त मुख्य पदहरूमा नै निर्वाचित भएका केहि मान्यवरहरूले बिजयको झोंकमा निकै आदर्शका गुड्डी हाँकेर दुई, तीन पटक मात्र बैठकमा उपस्थित भैं दुई बर्षको स्वर्णीम समय त्यसै खेर फालेको इतिहास पनि यहिँको एनआरएनएसँग सुरक्षित रहेको कुरा अहिले स्मरण गराउनु उपयुक्त नै होला । अन्त्यमा, निर्वाचनमा सरिक सबै उम्मेदवारहरूलाई एउटा ब्रम्हज्ञान मिलोस् - एनआरएनए जस्तो संस्थालाई आफ्नो फुर्सदको समयको प्रयोग गर्ने थलो नभै फुर्सद निकालेर समाज सेवा गर्ने संस्थाको रूपमा विकास गर्ने ब्रम्हज्ञान मिलोस्, हामी सबैको आशीरबाद छ । 

Comments

  1. Great article dada keep it up. Aagami din haru ma pani yastai. Lekh rachana haru ko aapekshya rahane Cha.

    ReplyDelete
  2. मीठो प्रतिक्रियाका लागि हार्दिक धन्यबाद भाई । यस्तै माया र सदभाव रहिरहोस् । सप्रेम !

    ReplyDelete

Post a Comment

प्रतिक्रिया ब्यक्त गर्दा सभ्य र सुसंस्कृत शैली प्रयोग गर्नका लागि सम्पूर्णमा सविनय अनुरोध गर्दछु ।

लोकप्रिय पोष्टहरू

अनि रोशन भाइले टिपेछन् ६ बाल्टिन बेरी

गएको साल, हेर्दै कलिला देखिने दुई जना ठिटाहरू तिक्कुरिला रेल बिसौनीको कुनामा मस्त चुरोटको पफ लिदैं गरेका बेला, "भाइहरू नेपाली हो ?" भनेर मैले सोधेको थिएँ । मेरो प्रश्न भुँइमा झर्न नपाउँदै, आफूले तान्दै गरेको चुरोट आफ्नो साथीलाई दिदैँ, झन कलिलो देखिने ठिटोले भनेथ्यो, "हो दाई । कसरी पो ठम्याउनु भो ?"  दुई फरक मुहारको बनोट लिएका मानिसहरू सँगै बसेर एउटै चुरोट तान्दैछन् भने ती पक्कै नेपालीहरू हुनुपर्छ, त्यसमाथि तिमीहरू नेपाली मैं बातचित गर्दै थियौ नी त । मेरो जवाफ सुनेपछि त्यो ठिटोले कपाल कन्याउँदै भनेथ्यो, "हाउ दाजु पनि, सारै मजाको पो हुनुहुदोँ रहिछ !" मैले बात मार्न खोज्दा, निसंकोच बात मार्न खोज्ने ठिटो त पूर्वतिरको लिम्बु भाइ रहेछन् । अनि खासै बात मार्न नचाहने चाँहि रहिछन् - काठतिरका बाहुन भाइ ।  त्यो दिन ती भाइहरू हेलसिन्कीबाट सवा घण्टाको रेल यात्रामा पुगिने ठाउँबाट काम पाइने आशामा साथीलाई भेट्न आएका रहेछन् । आफूलाई भेट्न निम्ता दिएको साथीसँग भेट  नभएपछि  कामको खोजीमा हेलसिन्की झरेका उनीहरूलाई  आफू बस्ने ठाउँतिर फर्कने क्रममा मैले भेट्न पुगेको थिएँ । छोटो भ...

घर कहाँ हो दाजुको ?

अन्तिम पटक ह्वाट्स एपकलमा तेर्ह मिनेट कुराकानी भएको ठ्याक्कै तीन महिनापछि ह्वाट्स एपमा तिमीलाई मेरो पछिल्लो ब्लग पोष्टको लिंक साझा गरेथेँ, करिब तीन हप्तापछि आजै बुनेले मीठो टिप्पणीसहितको सन्देश प्रवाह गर्ने क्रममा अम्रिकाबाट सोधी पठायौ, "Dai, I have a question, where is home? Nepal or Finland?" सायदै बुने तिम्रो प्रश्न यत्तिमै मात्र सक्किन्थ्यो भनेपनि मैले सजिलै भनिदिन सक्थेँ होला जसरी हाम्रै म्याग्दीका लोकगायक खड्ग गर्बुजाले आफ्नो ' पिरती ' एल्बमको एक गीतमा सोध्दा प्रश्न, "घर कहाँ हो मायालु?" कति सजिलै जवाफ दिएथीन् गायिकाले, "हिमालको काखैमा ।" तर तिम्रो प्रश्नमा जवाफ मात्र दिएर पुग्थेन्, त्यसले अन्तःस्करणको भाव पनि जान्न चाहन्थ्यो किनकी त्यसमा तिमीले थपेर पठाएथ्यौ - "What is your feeling since you've lived so many years in Finland?" म फिनल्याण्ड टेकेको वर्षदिन पनि त पुगेको थिएन् जतिबेला सन् २०१३ को हिउँदमा फिनल्याण्डमा मलाई पहिलो कामका लागि भनसुन गर्दिनुभएका दाजु राजन सुवेदीले, तिम्रो जत्तिकै गम्भीर त होईन् तर सिधा प्रश्न गर्नु भएथ्...

मेरो एउटा साथी छ (हुनुहुन्छ)

 " नीराजन, मेरो बेस्ट फ्रेन्ड हो ।" जन्मेर २६ वर्ष बिताएको देश नेपालमा मलाई यस्तो भन्ने कोही थिएन् । तर यतै फिनल्याण्ड आइपुगेपछि,  मलाई यस्तो भन्ने एक जना भेट्टिएकी थिइन् ।  जोसँग बसेर एकै कप चिया वा कफि पिएकै थिइँन्, मैले । मनभरीका बह न मैले उनीसँग केहि पोखेकै थिएँ, न त उनले विशेष केही त्यस्त्तो साझा गरेकी थिइन् मसँग । तर मलाई चिन्ने र मसँग सम्पर्कमा रहेका धेरै साथीभाइसँग उनले सुनाउन बिर्सेकी रहिन्छिन् कि निराजन उनको बेस्ट फ्रेन्ड हो ।  यो पढ्दै गर्दा यहाँलाई लाग्ला, कि आफूलाई बेस्ट फ्रेन्ड बताउने साथीका सम्बन्धमा लेख्ता पनि यसले किन भूतकालको प्रयोग गर्यो ? प्रश्न स्वभाविकै हो तर मेरो जवाफ अलिकति अस्वभाविक लाग्न सक्ला यहाँलाई । कि मलाई बेस्ट फ्रेन्ड भन्ने उनको, खासमा म  फ्रेन्ड पनि थिइँन् । न उनी थिइन्, मेरो कुनै त्यस्तो विशेष मित्र । बस्, हाम्रो सामान्य चिनजान मात्र थियो । केहि मानिसहरू हुँदारहेछन्, जो सामान्य चिनजानलाई मित्रताको नाम दिदाँरहिछन्, उनले जस्तै । अनि कोही यस्ता पनि हुँदा रहिछन् कि जोसँग हामी विशेष सामिप्यतामा भएको ठानेका हुन्छौं, तर उनीहरूका ...

बोई, बार्ह वर्षमा खोलो किन फर्किएन् ?

हिजो भर्खर जस्तो लाग्छ, २७ औं वसन्तमा हिड्दै गरेको म विना कुनै योजना देश छाडेर परदेश हिडेको । आज १२ वर्ष नाघिसकेछ, परदेश भनिएको ठाम देशजस्तै अनि देश ठानिएको ठाम परदेशजस्तै भएको । मेरी बोइ भन्नुहुन्थ्यो, "बार्ह बर्षमा खोलो फर्किन्छ ।" बार्है बर्ष वितिसकेछन्, म मान्छे भएर होला सायद आफूले आएको बाटैबाटो घर फर्किन नसकेको ! बोइ नफर्किने गरी गएको पनि ५ वर्ष त नाघिसकेछ, सायद अझै हुनुहुन्थ्यो भने फोन गरेर म सोध्दो हुँ, - बोइ बार्ह वर्षमा खोलो कसरी फर्किन्छ ? सिकाइमाग्दो हुँ फर्किने सुत्र, शिरोपर गर्दो हुँ ती सुत्रहरू र लाग्दो हुँ ढोडेनीको पक्की पुल तरेर किनारै किनार तेर्सिएर घैयारासम्म अनि अलिकति माथि उक्लिएर हाम्रा जिजुको पालादेखिको हाम्रो स्थायी ठेगाना उही ढुंगेपाली टोलमा । छिर्दो हुँ आफ्नै मेहनतले बनाएको साढे दुई तले पक्की घरको दैलोभित्र ।           दिनहरू यस्ता पनि थिए, जहिले म कविताहरू लेख्ने गर्थेँ । मेरा कविताहरूमा देश छाड्नेहरूलाई स्वदेशमैं बस्नु भनेर आव्हान हुने गर्थे । अहिले म तीनै कविताहरूका पात्र बनेर आफैले बाँच्नु परेको परिस्थितीलाई पचाउने प्रयत्न गर्दै...

क्लोरिनको झोल, वैज्ञानिकहरू र मेरी बोइको मुड्की

मेरो बाल्यकाल लगभग बोईसँगै बित्यो । त्यो चकचक गर्ने समय भएकाले मेरो चकचकसँग बोईलाई बेलाबेलामा झिझो लाग्नु स्वभाविक नै थियो । त्यसैले मैले अति नै अटेर गरेपछि बोईले मलाई भन्नुहुन्थ्यो -  "अहिले गाडूँला मुड्की (मुड्कीले हान्छु) ।" तर अहँ कहिल्यै पनि एक झापड खानुपरेन । मुड्की नै खानु नपरेपछि मेरो चकचक थामिने कुरै थिएन, त्यसैले बोईले पनि मुड्की गाडूँला भन्न छाड्नुभएन अनि मैले चकचक गर्न । मेरी बोईले यस धरा छोडेको पनि यहि हिउँदमा बर्षदिन पुग्दैछ, तर बोईले भन्ने गरेको "अहिले गाडूँला मुड्की" मेरो मनमा गडिरहेको छ, अनि यसो सोच्छु, दुईचार पटक बोईले साँच्चिकै मुड्की गाड्नुभएको भए, मेरा चकचक उहिले पहिले नै खत्तम हुन्थे कि ?  तर खासमा चकचक भन्ने जिनिस त्यत्तिकै खत्तम भएर गैहाल्ने कुरो हैन रहेछ । न त यो उमेर बढ्दै गएपछि आफै घट्दै र पछि निस्तेज नै हुने रहेछ । यसले खासमा उमेर बढ्दै गएर केश पाक्दै गएपनि आफ्नो स्वरूपमा अलिकति फेरिदै तरह तरहका रूपमा प्रकट हुँदै पो जाँदो रहेछ कि ? भन्ने निचोडमा पुगेको छु । यस्तै केहि केश पाक्नै थालेका मान्छेहरूको चकचक कोरोनको त्रास बढ्दै गएपछि अलिकति भि...