Skip to main content

एनआरएनए - नट रिप्लेशएबल अर नट एसेप्टेबल ? के बनाउने ?

                 हेलसिन्कीबाट ३७ किमी पर अरू डेढ दुई दर्जन नेपाली विधार्थीहरूले जस्तै भर्खर पढाई शुरू गरिरहेको मलाई यो देशमा पनि एनआरएनए भन्ने कुनै संस्था छ भन्ने थाहा थिएन । धरोधर्म, फिनल्याण्डमा गैर आवासीय नेपालीहरूको संस्था जिवित छ, वर्षमा दुईचार कार्यक्रमहरू गर्छ भन्ने कुरो मैले थाहा पाएको मुश्किलले साढे २ वर्ष भए होला । उसो त गैर आवासिय नेपालीहरूको संगठन (एनआरएनए) को २०१७ मा संसोधन हुनुपूर्वको विधानले तोकेको योग्यता अनुसार, २०१३ को मार्चसम्म म यस संस्थाको सदस्य बन्न योग्य गैर आवासीय नेपाली नागरिक थिएँ । 

                   म, यस संस्थाको सदस्य भएको हालै एक वर्ष मात्रै भएको छ । मेरो चिनजानका करिब ९० प्रतिशत फिनल्याण्डबासी नेपाली मित्रहरू यस संस्थामा औपचारिक रूपमा  जोडिसकेका छैनन । यो लेख तयार पार्दै गर्दा एनआरएनएको विश्वभरका राष्ट्रिय संघमा आबद्द सदस्यहरूको केन्द्रिय तथ्याङ्क भण्डारमा खोजी गर्दा फिनल्याण्डबाट मात्र ८३ जना यस संस्थामा आबद्द भएको पाएँ । परन्तु, करिब २ हजार ५ सय नेपालीहरूको बसोबास रहेको भनिएको यस देशमा रहेका नेपालीहरूबीच एनआरएनएको पहुँच किन कमजोर रह्यो त ? संस्थाको आसन्न निर्वाचनका बखत एनआरएनए फिनल्याण्डको कार्यशैली, कार्यसम्पादन, सङ्कुचित सञ्जाल लगायत विविध विषयमा बहसको शुरूवात गरिनु वेशै होला ।

१. संस्था सिमित घेरामा राख्न खोजिनू

उसो त विधान मै संस्थाको उद्देश्य शिर्षकको प्रारम्भ मै "विदेशमा बस्ने नेपालीहरूलाई एकजुट गराउने‍‍..." वाक्यांश उल्लेख गरिएको छ । तर फिनल्याण्डको हकमा यस उद्देश्यलाई प्राप्त गर्ने गरी कार्य सम्पादन गरिएको पाइएन । कुनै पनि औपचारिक या अनौपचारिक भेटघाटमा संस्थाको मुख्य पदमा रहेका मान्यवरहरूले आफूले देखे भेटेका सामान्य चिनजान भएका या नभएका कसैलाई पनि संस्थाको सदस्यता लिनका लागि आग्रह नगरेको धेरैको गुनासो रह्यो । हुन त, संस्थामा (क्रियाशिल) रहनुभएकाहरूलाई त्यसो भन्दा संस्थाले ब्यक्ति खोज्दै जाने हैन भन्ने पनि लाग्न सक्ला, तर त्यस्तो लागेको छ भने त्यो नीजको गलत बुझाई हो । संस्थाको संगठनको व्यापकताका लागि बागडोर सम्हाल्नेहरू नै बढि जिम्मेवार भएर लाग्नु पर्ने आवश्यकता रहन्छ । बरू, यसै पंक्तिकारले बेलाबखत एनआरएनएका क्रियाकलापहरूलाई विस्तार गर्दै धेरैभन्दा धेरै नेपालीहरू बिच पुग्नुपर्ने राय दिदा केहि पदाधिकारीहरूले घुमाउरो तरिकाले जवाफ दिदै बोर्ड मै आएर काम गर्नुपर्ने सुझाव दिए । तर अँह कहिल्यै पनि कसैले संस्थाको साधारण सदस्यता लिनका लागि एकपटक आग्रह सम्म गर्ने विनम्रता प्रस्तुत गरेनन । विगतदेखि नै सदस्यता वितरणका लागि आवश्यक पहलकदमी नलिने र सिमीत व्यक्तिहरू नै पदाधिकारी र कार्यसमितिमा सर्वसहमतिका नाममा दोहोरिने अवस्था रह्यो । 

२. नेपाली व्यवसायीहरूसँग सहकार्यको अभाव

हेलसिन्कीमा राम्रो व्यवसाय गर्दै आएका (हालै व्यवसायमा केहि नकारात्मक प्रभाव परेको भएपनि) नेपाली रेष्टुरेन्ट व्यवसायीहरूसँग संस्थाको आवश्यक सहकार्य, समन्वयको अभावका कारण संस्थाले संचालन गर्ने विभिन्न कार्यक्रम एवं संस्थाको भैपरी आउने खर्चको व्यवस्थापनका लागि प्रायोजनस्वरूप उपलब्ध हुन सक्ने नियमित आर्थिक स्रोतको जोहो गर्ने अवस्था निर्माण गर्न सकिरहेको छैन । बरू पछिल्लो घटनापछि संस्था र व्यवसायीहरूबीचको दूरी बढ्दै गएर आपसी विश्वासमा भिमकाय खाडल निर्माण हुने परिस्थिति निर्माण हुँदै गएको छ ।

३. कार्यक्रमहरूको अभाव

सामान्यतयाः एनआरएनए फिनल्याण्डको क्रियाकलापहरू यहि फिनल्याण्डमा रहेका नेपालीहरूको वृहत्तर विकास एवं उनीहरूले भोग्दै आएका विविध समस्याहरूका समाधानका लागि सघाउ पुग्ने गरी कार्यक्रमहरू बनाउने दिशातिर उद्यत भएको पाइँदैन । जस्तो कि कुलतमा फसेका युवाहरूलाई मद्दत पुग्ने खालका कार्यक्रम, त्यस्तै नेपाली कला,संस्कृति महत्व बुझाउने कार्यक्रमको अभाव । अझ, भर्खर उच्च शिक्षाका लागि फिनल्याण्ड आएका या अध्ययनरत विधार्थीहरूबिच त एनआरएनए फिनल्याण्ड नपुगेको मात्र हैन पुग्ने कोशिस सम्म नगरेको व्यापक जन गुनासो रहेको छ। 

अबको बाटो ?

मेरो ब्रम्हले देखेका मुख्य समस्याहरू माथि उल्लेख गरिसके, अतः हामीबिच एउटा यक्ष प्रश्न छ - अबको बाटो के हुनुपर्छ ? यसमा मेरो अति सामान्य जवाफ छ, आसन्न निर्वाचनमा निर्वाचित भएर जाने समूहले यी उल्लेखित समस्या समाधानका लागि पहलकदमी लिने । हुन त मुख्य पदहरूमा नै निर्वाचित भएका केहि मान्यवरहरूले बिजयको झोंकमा निकै आदर्शका गुड्डी हाँकेर दुई, तीन पटक मात्र बैठकमा उपस्थित भैं दुई बर्षको स्वर्णीम समय त्यसै खेर फालेको इतिहास पनि यहिँको एनआरएनएसँग सुरक्षित रहेको कुरा अहिले स्मरण गराउनु उपयुक्त नै होला । अन्त्यमा, निर्वाचनमा सरिक सबै उम्मेदवारहरूलाई एउटा ब्रम्हज्ञान मिलोस् - एनआरएनए जस्तो संस्थालाई आफ्नो फुर्सदको समयको प्रयोग गर्ने थलो नभै फुर्सद निकालेर समाज सेवा गर्ने संस्थाको रूपमा विकास गर्ने ब्रम्हज्ञान मिलोस्, हामी सबैको आशीरबाद छ । 

Comments

  1. Great article dada keep it up. Aagami din haru ma pani yastai. Lekh rachana haru ko aapekshya rahane Cha.

    ReplyDelete
  2. मीठो प्रतिक्रियाका लागि हार्दिक धन्यबाद भाई । यस्तै माया र सदभाव रहिरहोस् । सप्रेम !

    ReplyDelete

Post a Comment

प्रतिक्रिया ब्यक्त गर्दा सभ्य र सुसंस्कृत शैली प्रयोग गर्नका लागि सम्पूर्णमा सविनय अनुरोध गर्दछु ।

लोकप्रिय पोष्टहरू

क्लोरिनको झोल, वैज्ञानिकहरू र मेरी बोइको मुड्की

मेरो बाल्यकाल लगभग बोईसँगै बित्यो । त्यो चकचक गर्ने समय भएकाले मेरो चकचकसँग बोईलाई बेलाबेलामा झिझो लाग्नु स्वभाविक नै थियो । त्यसैले मैले अति नै अटेर गरेपछि बोईले मलाई भन्नुहुन्थ्यो -  "अहिले गाडूँला मुड्की (मुड्कीले हान्छु) ।" तर अहँ कहिल्यै पनि एक झापड खानुपरेन । मुड्की नै खानु नपरेपछि मेरो चकचक थामिने कुरै थिएन, त्यसैले बोईले पनि मुड्की गाडूँला भन्न छाड्नुभएन अनि मैले चकचक गर्न । मेरी बोईले यस धरा छोडेको पनि यहि हिउँदमा बर्षदिन पुग्दैछ, तर बोईले भन्ने गरेको "अहिले गाडूँला मुड्की" मेरो मनमा गडिरहेको छ, अनि यसो सोच्छु, दुईचार पटक बोईले साँच्चिकै मुड्की गाड्नुभएको भए, मेरा चकचक उहिले पहिले नै खत्तम हुन्थे कि ?  तर खासमा चकचक भन्ने जिनिस त्यत्तिकै खत्तम भएर गैहाल्ने कुरो हैन रहेछ । न त यो उमेर बढ्दै गएपछि आफै घट्दै र पछि निस्तेज नै हुने रहेछ । यसले खासमा उमेर बढ्दै गएर केश पाक्दै गएपनि आफ्नो स्वरूपमा अलिकति फेरिदै तरह तरहका रूपमा प्रकट हुँदै पो जाँदो रहेछ कि ? भन्ने निचोडमा पुगेको छु । यस्तै केहि केश पाक्नै थालेका मान्छेहरूको चकचक कोरोनको त्रास बढ्दै गएपछि अलिकति भि...

नांगो नाच, यौनधन्दा र राजधानी

मैले मेरो देशका बारेमा गर्व गर्दा अब गौतम बुद्ध, सगरमाथा, एकसिंगे गैंडा, जैविक विविधताले भरिपूर्ण देश वा जिउँदी देवी कुमारीको नाम लिनुपर्छ जस्तो मलाई लाग्दैन् । हामी अराजकता र उच्छृङ्खलताको सगरमाथा चढिसकेका छौं अब किन फोकटमा अरु अरु बहानामा नेपाली भएकोमा गर्व गर्नु ?! मैले यहाँ उल्लेख गर्न चाहेको सन्दर्भ मेरो पछिल्लो पटकको काठमाडौं भ्रमणको हो । यहाँले बुझिसक्नु भयो होला, काडमाडौं फगत हाम्रो देशको प्रशासनिक वा राजनैतिक राजधानी मात्र रहेन् । त्यो गुण्डाहरुको राजधानी हो, त्यो आन्दोलनकारीको राजधानी हो, हत्या, हिंसा र लुटपाटमा निमग्न अपराधीहरुको राजधानी हो । अनि राजधानी हो त्यो डान्स बारका नाममा नांगै नाच्ने तरुनी र उनीहरुका स्तन, नितम्ब वा हातको एक पटकको स्पर्शका लागि कामातुर बृद्ध सेठ र साहुहरुको पनि । मैले यसपटक यस्ता चार पाँच डान्सबारको भ्रमण गर्न पाएँ कि न जसको कुनै पत्रिका, रेडियो वा टेलिभिजनमा विज्ञापन नै देखिन्छन् न त त्यहाँ हुने कर्तुतका बारेमा तिनै पत्रिका, रेडियो वा टेलिभिजनका हेडलाइनहरु लेखिन्छन वा वाचिन्छन् ! न त ती ठाउँहरुमा समाजमा शान्ति, अमनचयन र सुव्यवस्थाको ठेक्का पाएका ...

एउटा सग्लो रात(कथा)

आषाढको एक शुक्रबारको साँझ बिश्वविद्यालयबाट घरतिर फर्कने क्रममा अलि ढिला भो । घरसम्म पुग्नलाई माइक्रो, अनि नगर बस सबैको आवातजावत बन्द भैसेकेको थियो । हिडेर एक घण्टाको पैदल यात्रा गर्ने दुस्साहस मैले गरिनँ । त्यसकारण, ट्याक्सीको पखाईमा त्यसै उभिरहेको थिएँ । आडैमा एउटी युवती आई । मतिर पुलुक्क हेर्दै मुसुक्क मुस्कुराई । मैले पनि मुस्कुराएरै उसको आगमनको स्वागत गरेँ । सोधी – “दाई ट्याक्सी कुर्नुभएको ?” “हजुर ।” मैले जवाफ दिएँ । “म पनि ट्याक्सी वेट गरिराखेको हेर्नु न अहिलेसम्म एउटा भेटेको छैन ।” युवतीले दुखेसो पोखी । मैले प्रश्न गरेँ – “कहाँ जानुपर्ने ?” “धेरै टाढा त हैन, मुस्ताङचोकसम्म पुग्नुपर्ने थियो ।” जवाफमा उसले भनी ।  उसको मुखबाट मुस्ताङचोक फुत्कदाँसाथ ममा नजानिदो उत्साह बढेर आयो । भनेँ – “ए, हो र ? म पनि त मुस्ताङचोक नै जान लागेको नी !” “ला हो र ? उसो भए त मज्जा भो नी, हजुर अनि मेरो दुवैको फिप्टी प्रसेन्टेज पैसा सेभ हुने भो नी त । एक्लै जाँदा त ४०० लिन्छ । अब दुई सयमै पुगिने भईयो ।” उसले खुशी ब्यक्त गरी । मैले पनि समर्थन जनाएँ – “हो त ।” अनि यो पनि जान्न चाहेँ कि ऊ के गर्...

गेष्टहाउस, यौन ब्यवसाय र कानुन

फोटो गुगल बाट सर्च गरि राखिएको हो । मेरो ख्यालमा हाम्रो नेपाली समाजमा सबभन्दा बढि गलत ढंगले ब्याख्या गरिने विषय केहि छ त, त्यो यौन सम्बन्धि सन्दर्भ नै हुनुपर्छ । मानिसहरू यौनका विषयमा यति गम्भिर देखिन्छन् कि कोही व्यक्तिको कोही युवतीसँग उठबस बढ्न थाल्यो भने मान्छेहरू उनीहरूका विषयमा टिकाटिप्पणी गर्न एकदमै लालयित हुन्छन् । राम्रा/नराम्रा, जायज/नाजायत हरेक किसिमका टिप्पणीहरू हुन पुग्दछन् । अझ कुनै पनि व्यक्ति यौनका मामलामा कमजोर देखियो भने त झन उसको दीनदशा बिग्रयो भन्ने जाने हुन्छ । मानौं उसले यति ठूलो अपराध गरेको छ कि जिन्दगीभर उ क्षमायोग्य मान्छे हुनै  सक्तैन । भन्न त मान्छेहरू भन्छन्, यौन प्राकृतिक कुरा हो । जैविक आवश्यकता हो । र, यसको आवश्यकतालाई कसैले पनि नकार्न सक्तैन । तर मान्छेहरू जब कोहीला ई  यौनका विषयमा खुल्न थालेको पाउँछन् अनि फेरि फरक बन्न पुग्छ, उनीहरूको दृष्टिकोण । अब यौन न त प्राकृतिक कुरा नै हुन्छ न त जैविक आवश्यकता नै । मान्छेहरू यसला ई  सामाजिक संस्कार अनि मूल्य र मान्यतासित जोडेर हेरिदिन्छन् । अरू त अरू एक बलात्कृत नारीको विवशताको समेत खिल्ली उडाउन ...

प्रचण्ड, निशानी, र हामीहरू

' राती दश बजेको आलर्म सेट गर्नु, ठ्याक्कै टाइममा हस्तमैथुन गर्नुपर्छ । '  ब्यक्तिको नाम ट्याग गरेर उनले फेसबुकमा भित्तेलेखन सम्प्रेषण गर्ने गर्थे । उनको भित्तेलेखनमा अंकित ब्यक्ति उनका हितैषी मित्र हुन होइनन् त्यो मेरो सरोकारको कुरो रहेन् । किन्तु, धवलागिरिका पत्रिकाहरूमा स्तम्भकारको परिचय स्थापित गरिसकेका उनको स्तरको ब्यक्तिले फेसबुकमा यस्ता भित्तेलेखनहरू सम्प्रेषण गर्नु कत्तिको उचीत थियो भन्ने मेरो प्रश्न हो ।   पछिल्ला दिनहरूमा एउटा राम्रै चर्चा बटुल्न सफल अनलाइन पत्रिकाहरूमा प्रचण्ड लक्षित लेखहरू मार्फत स्थापित लेखकको परिचय बनाएका उनलाई माथि उल्लेखित उट्पट्याङ यौनजन्य खुराक फेसबुकमा पस्केका कारण केहि फेसबुके साहित्यकारहरूले यौन कविको उपनाम पनि भिरा ई दिए । र, उनी जबरजस्त यौन कविको छवि निर्माणको दिशामा अग्रसर हुन थाले । धन्य अनलाइन पत्रिकाले उनला ई  यौन कवि हुनबाट बचाए, र एउटा परिचय बनाइ दिए- दिल निशानी मगर । निशानीको लेखन शैली विशिष्ट छ । त्यो एकदम जबरजस्त छ । सुन्दर बान्की परेका वाक्य गठन र उस्तै वाचनप्रिय शब्दको छनौटमा उनको शिल्पमाथि डा. गोविन्द भट्टरा ई ...