हामीलाई चाहिएको नेपालीबाद

यो समयमा पनि सयौं गरिब नेपालीहरू झाडापखाला (छेरौटी) लागेर मरिरहेका छन् भन्ने खबर सुनिरहँदा मलाई हामी नेपालीहरु मध्ययुगिन समयमा दिन गुजारिरहेका छौं भन्ने महशुस हुन्छ । यो यथार्थले मलाई भित्रभित्रै पोलिरहेको छ, र मलाई नेपाली भएर बाँचिरहनुको विवशता देखेर उन्मुक्त हाँसो हाँस्न मन लागेको छ । यो कस्तो नौटंकी सरकार हो ? हेलिकोप्टरमा मन्त्रिहरुलाई बिरामीको अवस्था बुझ्न पठाउँछ जबकी औषधी र स्वास्थ्यकर्मी खच्चडमा लोड गरिएर प्रभावित क्षेत्रमा पठाइएका छन् ! र मैले विदेशी राष्ट्रहरुमा त्यहाँका उच्चपदस्थ अधिकारीहरु मन्त्रि, सिनेटर वा अन्यान्य आफ्नो तर्फबाट देखिएको सानो त्रुटी वा भूलका लागि आम जनताहरुका अगाडि उभिएर माफि माग्छन् अनि त्यतिले नपुगेर आफ्नो पदबाट राजिनामा दिन पनि पछि पर्दैनन् भन्ने कुरा धेरै अगाडिबाट सुन्दै आएको छु । अनि मैले यो यथार्थ पनि भोग्दै आइरहेको छु कि हाम्रा उच्च पदस्थ भनौंदाहरू आफ्नो गैह्जिम्मेवारीताका लागि माफि त कहाँ हो कहाँ, स्वीकार समेत गर्न चाँहदैनन् । कस्तो आश्चर्य ?! र, मेरा प्रिय मित्रहरु ! आज यो ब्लग लेख्दै गर्दा म यसै ब्लग मार्फत घोषणा गर्न चाहन्छु कि म कुनै पनि पार्टी वा संगठनको पुच्छर लागेर हिड्ने छैन् । बरु जनताहरु माथि गरिएका जालझेलका विरुद्ध आवाज उठाउने छु आजै देखि – ए, माधवकुमार नेपाल मुर्दाबाद ! आफ्नो पदबाट राजिनामा दे ! उमाकान्त मिश्र मुर्दाबाद ! मन्त्रिपदबाट राजिनामा दे ! नौटंकी सरकार चाहिँदैन् ! जनता मार्न पाईदैन ! र, यतिखेर म आफूलाई नेकपा एमालेको संगठित सदस्यबाट राजिनामा दिएको छु भन्दा संसारकै गौरवशाली व्यक्ति महशुस गरिरहेको छु । मैले प्रण गरिसके कुनै पनि वाद वा सिद्दान्तका नाममा कुनैपनि पार्टीको पछि लाग्नु त्यो देश र जनताका लागि अहितकर छ । जुम्ला, मुगुमा नुन नपाएका नेपालीहरुलाई सम्झिदै, जाजरकोट र रुकुममा झाडापखालाबाट मरिरहेका जनताहरुको स्मरण गर्दै अनि दुई चार किलो चामलका लागि १०–१५ दिनदेखि जिल्ला खाद्य संघका परिसर अघि लाईन लागिरहेका दैलेख र बाजुराका जनताका पीडाहरूलाई मनभरी संगाल्दै, म हार्दिकताका साथ निवेदन गर्दछु हामीलाई चाहिएको एउटै वाद हो नेपालीबाद !